Δύο οργισμένοι προλετάριοι από την απελευθερωμένη ΓΣΕΕ

Μία απάντηση σε αυτό τον κόσμο από το απελευθερωμένο κτήριο της ΓΣΕΕ

Ο Παναγόπουλος το πρωί μας δήλωσε ότι δεν είμαστε εργάτες, γιατί οι εργάτες είναι στη δουλειά τους. Αυτό ανάμεσα στα πολλά φανερώνει και το ποια είναι η «δουλειά» του Παναγόπουλου. Η «δουλειά» του Παναγόπουλου είναι οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και μόνο εκεί.

Εδώ όμως και δέκα μέρες οι εργάτες εκτός από τη δουλειά τους έχουν βγει και στο δρόμο. Και αυτό ο Παναγόπουλος και ο κάθε Παναγόπουλος δεν μπορεί να το κρύψει ακόμα και αν καταφέρει να κρύψει τον ήλιο που φωτίζει τα βήματα μας και την οργή μας στους δρόμους αυτής της πόλης.

Είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε άνεργοι (που πληρώνουμε με απολύσεις στο πετσί μας τη συμμετοχή μας στις απεργίες της ΓΣΕΕ, όταν οι ίδιοι που τις καλούν παίρνουν προαγωγές), είμαστε συμβασιούχοι από δουλειά σε δουλειά, είμαστε μαύροι τυπικά ή άτυπα σε προγράμματα stage και επιδοτούμενες θέσεις για τη μείωση της ανεργίας. Είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου και είμαστε εδώ. Και όποιος θέλει να καταλάβει ας καταλάβει.

Είμαστε εξεγερμένοι εργαζόμενοι. Τέλος.

Και όλα μας τα ένσημα είναι όλα ένα προς ένα κερδισμένα με αίμα, ιδρώτα, βία, τσακισμένες μέσες, χέρια, γόνατα, πόδια, κεφάλια.

Όλος αυτός ο κόσμος από εμάς τους εργάτες έχει φτιαχτεί.

ΥΓ. Ακούσαμε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι η κίνηση μας είναι καλλιτεχνική παρέμβαση. Αποδεχόμαστε το χαρακτηρισμό μόνο στο βαθμό που το προλεταριάτο θα καταργήσει τη τέχνη και τη φιλοσοφία (μαζί με το κράτος και το κεφάλαιο…).

Δύο οργισμένοι προλετάριοι από την απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.