Η έννοια του ασύλου εμφανίζεται στην αρχαία Αίγυπτο και Ελλάδα, για να προστατέψει τις διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις των ατόμων, αφορά μάλιστα και στους εγκληματίες· από το 511 μΧ. υιοθετείται από τον Χριστιανικό κόσμο για τις εκκλησίες, ενώ η θεσμοθέτηση του ασύλου και του ανεξάρτητου πανεπιστημίου για το πανεπιστήμιο της Μπολόνια το 1158 μΧ. και η επέκτασή του, μας εισάγει στην Αναγέννηση και τον σύγχρονο κόσμο. Κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν στον Μεσαίωνα και τους κουκουλοφόρους ιεροεξεταστές;
Αφού η παντελώς αγκυλωμένη πολιτική ηγεσία του τόπου δεν μπόρεσε –ούτε ασχολήθηκε στο ελάχιστο– να ακούσει και να κατανοήσει τους λόγους και τα ζητούμενα της εξελισσόμενης «εξέγερσης» ή «έκρηξης οργής», ήταν αναμενόμενο να καταλήξει στην καταστολή. Όχι μόνο την καταστολή των διαδηλώσεων με τα ΜΑΤ και τα χημικά, αλλά και τελικά του πανεπιστημιακού ασύλου. Η προετοιμασία έχει ήδη αρχίσει με τους ακροδεξιούς και τους σταλινικούς της Βουλής και συνεχίζεται σήμερα με τα συμπληρώματα του συστήματος, διάφορους δημοσιογράφους, αμόρφωτους και ανιστόρητους σχολιαστές δελτίων που προσπαθούν να ρίξουν ένα σύνθημα: «ο παρωχημένος θεσμός του ασύλου»! Είναι παλιά και γνωστή τακτική όπως το «εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου», όπως όλα τα ξύλινα, βαρετά, και αστήρικτα τσιτάτα που επαναλαμβάνουν όλοι οι ομιλητές στην Βουλή, στην τηλεόραση και τις συγκεντρώσεις, σε μια ατέλειωτη παράσταση ούτε καν πια σοβαροφανή. Δεν ξέρω αν οι μόνιμοι και πιο ηλικιωμένοι οπαδοί τους τα πιστεύουν· πάντως οι νεότεροι, οι αμφισβητίες αλλά και οι αναποφάσιστοι μετακινούμενοι ψηφοφόροι τα θεωρούν πια γελοία και εξοργιστικά.
Τι έχετε να προτείνετε κύριοι στους εξεγερμένους, στους διαφωνούντες, στους διαμαρτυρόμενους; Να σας ψηφίσουν μήπως; Ή προτιμάτε την διαπόμπευση και τον αποκλεισμό τους; Θα ήταν «η οριστική λύση»;
Όποιος έχει άδικο, όποιος δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με διάλογο, όποιος δεν έχει επιχειρήματα, όποιος δεν έχει ιδέες και έμπνευση, αυτός φοβάται το καινούριο, το αντισυμβατικό, την φαντασία που αναπτύσσεται και καταγγέλλει, αυτός δεν συνομιλεί, αυτός καταστέλλει με την βία και την αστυνομία. Αυτός δεν θέλει τον πλουραλισμό απόψεων, αυτός δεν θέλει την δημοκρατία· θέλει μόνο την ακινησία που του εξασφαλίζει την διατήρηση της μικρότερης ή μεγαλύτερης εξουσίας που έχει.
Το άσυλο είναι ακριβώς ένα καταφύγιο του διαφορετικού. Μια κατάληψη δεν είναι άντρο εγκληματιών· είναι πρώτιστα κέντρο αντίστασης στα κατεστημένα, κέντρο διακίνησης ιδεών και προτάσεων, μιας ζύμωσης και έρευνας σύμφυτης με την πραγματική ουσία και τον ρόλο του πανεπιστημίου. Οι πρυτανικές αρχές μίλησαν και δήλωσαν ότι: οι καταστροφές είναι μικρές, ότι αυτές –και όχι εισαγγελείς μέσα από ύποπτα δικονομικά παραθυράκια– είναι οι μόνοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι για ένα ελεύθερο πανεπιστήμιο, ανοιχτό και συνδεδεμένο με την κοινωνία. Και ακριβώς αυτό τρέμει το καθεστώς των πολιτικών και των κομμάτων. Έναν ελεύθερο τόπο.
Όμως ότι και να γίνει με το άσυλο, θύλακες αδέσμευτης ανένταχτης σκέψης και δράσης θα υπάρχουν πάντα· και αν καταπατώνται οι θεσμοθετημένοι θα ξεφυτρώνουν πάντα καινούργιοι!
Ευτυχώς για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό.
ΥΓ. Αλήθεια, ο αστυνομικός που είδαμε στα δελτία ειδήσεων να ανταπαντάει προχθές το βράδυ στους «αλήτες κουκουλοφόρους» πετώντας τους πίσω την μολότωφ που του έριξαν, αντιμετωπίζει σήμερα τα κακουργήματα που συνεπάγεται η πράξη του; Μήπως προφυλακίστηκε μαζί με τα ανήλικα; ή τον καλύπτει κι αυτόν το πανεπιστημιακό άσυλο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου