Ερχομαστε στο ιδιο μερος.
Ερχομαστε απο διαφορετικα μερη.
Βρισκομαστε στον ιδιο κοσμο.
Μα ολοι μεσα μας κουβαλαμε κοσμους διαφορετικους.
Δε ξερω ποσο μοιαζουνε οι κοσμοι μας, αν θα συνταχθουν ή θα συγκρουστουν.
Μα μεσα απο την κουβεντα με αφηνεις να δω λιγο απο το δικο σου κοσμο.
Μαθαινω για πολλους κοσμους και ο κοσμος που κουβαλαω μεσα μου αλλαζει.
Συνδιαμορφωνουμε μια πυρινη σφαιρα, αυτη που θα καψει αυτον τον ιδιο για ολους κοσμο.
Γιατι κανενας μας δεν τον γουσταρει.
Εμεις οι ιδιοι με Λογο και Δραση ειμαστε μεσα στη σφαιρα.
Σαρωνουμε και καιμε.
Και μενουν μονο σταχτες απο αυτον τον κοσμο. Αυτος ο κοσμος ηταν βραχνας. Ηταν μια μαζικη αυταπατη.
Και θα ερθουμε ο καθενας πανω στις σταχτες, να πατησουμε για να ξεγυμνωθουμε.
Να φανουν οι κοσμοι που τοσο καιρο μεγαλωνανε μεσα μας, να τολμησουν χωρις ορια.
Θα εχουμε μαχες, ανακωχες και συμμαχιες.
Θα καταστραφουμε απροστατευτοι.
Θα γεννηθουμε ξανα χωρις δεσμα.
Θα ειναι ολα φυσικα απροβλεπτα-αυτοκαταστροφικα και δημιουργικα.
Ετσι λεω θα ειναι η κοινωνικη απελευθερωση. ΡΙΣΚΟ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου