Σήμερα το πρωί στο πλαίσιο των συντονισμένων πορειών που είχαν καλεστεί σε πολλές γειτονιές της Αττικής για τη διεθνή ημέρα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της εξέγερσης πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία και στο Κερατσίνι.
Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στις 12:00 στην Πλ. Λαού, την κεντρική πλατεία του Κερατσινίου. Η πορεία ξεκίνησε 1 ώρα μετά (με τη συμμετοχή 60 ατόμων), διένυσε τους κεντρικούς δρόμους της περιοχής, μοιράστηκαν 1.500 κείμενα, γράφτηκαν συνθήματα σε όλες οι τράπεζες όπως και στο δημαρχείο, στο οποίο πετάχτηκαν επίσης γυάλινα δοχεία με κόκκινη μπογιά. Κατά την διάρκεια της πορείας οι μπάτσοι δεν εμφανίστηκαν πουθενά.
Ακολουθούν τα 2 κείμενα που μοιράζονταν…
Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στις 12:00 στην Πλ. Λαού, την κεντρική πλατεία του Κερατσινίου. Η πορεία ξεκίνησε 1 ώρα μετά (με τη συμμετοχή 60 ατόμων), διένυσε τους κεντρικούς δρόμους της περιοχής, μοιράστηκαν 1.500 κείμενα, γράφτηκαν συνθήματα σε όλες οι τράπεζες όπως και στο δημαρχείο, στο οποίο πετάχτηκαν επίσης γυάλινα δοχεία με κόκκινη μπογιά. Κατά την διάρκεια της πορείας οι μπάτσοι δεν εμφανίστηκαν πουθενά.
Ακολουθούν τα 2 κείμενα που μοιράζονταν…
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ
Σάββατο βράδυ, 6 Δεκέμβρη, και μια σφαίρα σταματάει το σφυγμό ενός εφήβου. Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στην περιοχή των Εξαρχείων πυροβολημένος εν ψυχρώ από τον μπάτσο ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα.
Άλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό», που έρχεται να προστεθεί στη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά τον Νοέμβρη του 1985 από τον μπάτσο Μελίστα, στις πιο πρόσφατες δολοφονίες του 23χρονου Ηρακλή Μαραγκάκη από ειδικό φρουρό στο Ηράκλειο Κρήτης και της 43χρονης Μαρίας Κουλούρη στην αγωνιζόμενη Λευκίμμη της Κέρκυρας, στις μεταπολιτευτικές δολοφονίες αγωνιστών από το δημοκρατικό καθεστώς: Τσιρώνης, Κουμής, Κανελλοπούλου, Πρέκας, Τεμπονέρας, Μαρίνος.
Άλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό» στην ατέλειωτη λίστα της γενικότερης δολοφονικής πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου, με δεκάδες νεκρούς εργάτες ετησίως στα κατ’ ευφημισμό «εργατικά ατυχήματα» (όπως η πρόσφατη μαζική εξόντωση εργατών στο Πέραμα τον Ιούλιο), με σωρεία «τυχαίων θανάτων» κρατουμένων στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες κάθε χρόνο από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» συνοριοφυλάκων, από νάρκες στον Έβρο, από βυθίσεις πλοιαρίων στο Αιγαίο ή από αστυνομικές καταδιώξεις και ξυλοδαρμούς (όπως ο πρόσφατος θάνατος του Μοχάμεντ Ασράφ στις 26 Οκτώβρη έξω από τον χώρο κράτησης μεταναστών «χωρίς χαρτιά» της Πέτρου Ράλλη ενώ περίμενε μαζί με χιλιάδες άλλους, όπως συμβαίνει κάθε βδομάδα, να καταθέσει αίτηση ασύλου).
Σάββατο βράδυ, 6 Δεκέμβρη, και μια σφαίρα σταματάει το σφυγμό της κανονικότητας στην πόλη. Σε πολλές πόλεις. Απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελλαδικό χώρο. Λίγη ώρα μετά την γνωστοποίηση της δολοφονίας του Αλέξη σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Γιάννενα, Πάτρα, Σπάρτη, Βόλο, Χανιά, Ηράκλειο, Μυτιλήνη, πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και πορείες και εκδηλώνονται επιθέσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Στην Αθήνα καταλαμβάνονται το Πολυτεχνείο, η ΑΣΟΕΕ κι η Νομική κι οι οδομαχίες διαρκούν μέχρι το πρωί, ενώ επιθέσεις εκδηλώνονται και περιφερειακά σε διάφορες περιοχές της Αττικής… ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ. ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή 7/12, το ποτάμι της οργής διευρύνεται: Λάρισα, Λαμία, Κόρινθος, Κοζάνη, Κέρκυρα. Στην Αθήνα χιλιάδες άνθρωποι πορεύονται προς τη ΓΑΔΑ επιτιθέμενοι στις διμοιρίες των ΜΑΤ σε τράπεζες και πολυκαταστήματα και ακολουθούν πρωτοφανούς έντασης συγκρούσεις στους δρόμους μέχρι αργά το βράδυ.
Από τη Δευτέρα 8/12 το πρωί και μετά η εξέγερση γενικεύεται. Οι μαθητές βγαίνουν στο προσκήνιο με πορείες, αποκλεισμούς δρόμων, επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα. Μετανάστες 2ης γενιάς (κυρίως μαθητές) και φιγούρες προσφύγων, που έχουν βιώσει όλη τη βαρβαρότητα του θεσμικού και διάχυτου ρατσισμού, βγαίνουν στους δρόμους προσθέτοντας στο κύμα κοινωνικής οργής.
Κατά τη διάρκεια καλεσμένων και αυτοσχέδιων διαδηλώσεων σε όλη την επικράτεια πραγματοποιούνται εκτεταμένες επιθέσεις σε κρατικά κτίρια, τράπεζες, πολυκαταστήματα και αλυσίδες πολυεθνικών (οι περίφημοι μεροκαματιάρηδες). Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, αλαζονικό σύμβολο μιας νεκρής γιορτής, παραδίδεται στις φλόγες της γιορτής των ζωντανών. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του μπάτσου δολοφόνου το φυλάκιο των δικαστηρίων της Ευελπίδων δέχεται επίθεση. Στο μετρό οι άνθρωποι αρχίζουν να τρώνε, να πίνουν και να καπνίζουν αδιαφορώντας για τις απαγορεύσεις και διευρύνοντας έτσι τα μέτωπα κοινωνικής ανυπακοής ενώ αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες αχρήστευσης των ακυρωτικών μηχανημάτων σε πολλούς σταθμούς ΜΕΤΡΟ και ΗΣΑΠ με πρόταγμα: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ. Σούπερ μάρκετ απαλλοτριώνονται είτε για τη διανομή των αγαθών είτε για τη διατροφική στήριξη των καταληψιών. Ραδιοφωνικοί σταθμοί καταλαμβάνονται για να αρθρωθεί ο λόγος των εξεγερμένων, ενώ μέσα στα κατειλημμένα πανεπιστήμια στήνονται blogs, ανακοινώσεις, κείμενα, έντυπα και αυτοδιαχειριζόμενοι ραδιοφωνικοί πομποί για την αντιπληροφόρηση. Μετά τις χυδαίες και προκλητικές δηλώσεις του Κούγια, συνηγόρου υπεράσπισης του μπάτσου δολοφόνου, σπάζεται εσωτερικά το γραφείο που διατηρεί στην οδό Σταδίου κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Στον Αγ. Δημήτριο καταλαμβάνεται το δημαρχείο, στο Χαλάνδρι το πρώην δημαρχείο νυν ΚΕΠ, στη Φιλαδέλφεια, τη Νέα Σμύρνη και τα Πετράλωνα καταλαμβάνονται Πνευματικά Κέντρα, παντού λαϊκές συνελεύσεις, παντού εκατοντάδες άνθρωποι. Το παράρτημα περιβάλλοντος και διαχείρισης απορριμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ στην Πατησίων παραδίδεται στις φλόγες για αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ δίπλα στο χωριό τους και στην αστυνομική κατοχή του τόπου τους. Η έδρα των ΥΜΕΤ στην Καισαριανή δέχεται επίθεση. Τα στούντιο της ΝΕΤ καταλαμβάνονται έστω για ένα λεπτό και με υπόκρουση πρωθυπουργικό διάγγελμα ξεπροβάλλει πανό: ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. Το κτίριο των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ (που προσφέρουν τις καλύτερες εκδουλεύσεις στα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά) καταλαμβάνεται από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών, «φιλοξενώντας» για πρώτη φορά εκείνους στους οποίους ανήκει. Παράλληλα, όλες αυτές τις μέρες, στις περισσότερες χώρες της ΕΕ και σε αρκετές χώρες εκτός ΕΕ ξεδιπλώνεται ένα κύμα διεθνούς αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Ελλάδας με συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις και συμβολικές επιθέσεις σε ελληνικά προξενεία, με αρκετές από αυτές τις κινητοποιήσεις να έχουν και συλληφθέντες.
Ο θάνατος του Αλέξη ήρθε να διασταυρωθεί με τους μικρούς καθημερινούς θανάτους της πειθαρχίας, της πλήξης, των προστακτικών της εξουσίας, των ολοένα δυσκολότερων όρων επιβίωσης, της ολοένα εντεινόμενης επιτήρησης και καταστολής. Τους μικρούς καθημερινούς θανάτους που συντελούνται στα σχολικά κελιά, στα εργασιακά κάτεργα, στο κοινωνικό περιθώριο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα κολαστήρια των φυλακών, μπροστά σε μια οθόνη τηλεόρασης ή υπολογιστή ή με μια χούφτα αντικαταθλιπτικά στο χέρι. Μια εξεγερτική ευαισθησία που μαζί με τη συσσωρευμένη ασφυξία προκάλεσαν αυτή την πρωτόγνωρη έκρηξη, οδηγώντας το εγχώριο πολιτικό σύστημα σε αποσταθεροποίηση και τα κράτη της ΕΕ σε επιφυλακή για την αποφυγή μετάδοσης της ανταρσίας και σε άλλες χώρες.
Μια δημοκρατία ήδη αποσαθρωμένη, σε οικονομική κρίση, απονομιμοποιημένη κοινωνικά από μικρά και μεγάλα «σκάνδαλα», με στρατιές ανέργων, νεόπτωχων και αποκλεισμένων, που στην προσπάθεια της να ανασυνταχθεί απαίτησε από τις πρώτες κιόλας στιγμές τη συστράτευση όλων των διαθέσιμων θεσμικών δυνάμεων και παρακρατικών εφεδρειών.
Το κυβερνητικό επιτελείο (από απλούς βουλευτές, υπουργούς μέχρι και τον πρωθυπουργό) επιδίδεται σε θεατρικές παραστάσεις ευαισθησίας μπροστά στις κάμερες με ταυτόχρονες επικλήσεις για την αναγκαιότητα κοινωνικής ειρήνευσης και συμπόρευσης κράτους-κοινωνίας κάτω από την υπόσχεση της «εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών».
Η αντιπολίτευση, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κι οι αριστεροί στυλοβάτες του συστήματος ενώ «κατανοούν» την κοινωνική οργή καταδικάζουν τις «ακρότητες» και θέτοντας ζήτημα πτώσης της κυβέρνησης επιχειρούν να μετατρέψουν την ανταρσία σε απλή διαμαρτυρία κατά της κυβερνητικής πολιτικής και σε πεδίο άντλησης ψήφων, με ορισμένους να εισάγουν μέχρι και σενάρια για «ξένους δάκτυλους» ή «κρυφή αστυνομική συμμετοχή» στην υποδαύλιση των ταραχών.
Τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία αναλαμβάνουν το γνώριμο ρόλο τους, αυτόν του οργανωμένου ψεύδους, της πρόκλησης φοβικών συνδρόμων, της απαξίωξης και συκοφάντησης των εξεγερμένων, με ιδιαίτερη προσήλωση στους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές (σε μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης τους και εμφάνισής τους ως «αντικοινωνικών στοιχείων») και στους μετανάστες (κατηγορώντας για πλιατσικολόγους όσους συνελήφθησαν να απαλλοτριώνουν προϊόντα από σπασμένα πολυκαταστήματα όταν η κλοπή και η λεηλασία είναι καθημερινή πρακτική των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών: βατοπέδιο, ασφαλιστικά ταμεία, ομόλογα, χρηματιστήριο, τραπεζική τοκογλυφία).
Ενώ φασιστοειδή, με τη γνώριμη ιδιότητα των «αγανακτισμένων πολιτών», φανερά στην Πάτρα και στη Λάρισα και πιο «προσεκτικά» σε άλλες περιπτώσεις, συνδράμουν στο «έργο» των αστυνομικών δυνάμεων και πιθανά ευθύνονται για το θάνατο από ξυλοδαρμό ζευγαριού Αφρικανών μεταναστών στην Κόρινθο και τον τραυματισμό από πυροβολισμό μαθητή στο Περιστέρι.
Απέναντι στην τρομοϋστερία, το όργιο καταστολής (με εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες και δεκάδες προφυλακισμένους, πολλοί εξ’ αυτών βάσει του τρομονόμου), τις παρακρατικές επιθέσεις, τις κομματικές συναινέσεις, τους μιντιακούς προασπιστές της τάξης και της ασφάλειας και κάθε καλοθελητή μεσολαβητή… ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ. Για τον Αλέξη, για όλους μας.
Άλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό», που έρχεται να προστεθεί στη δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά τον Νοέμβρη του 1985 από τον μπάτσο Μελίστα, στις πιο πρόσφατες δολοφονίες του 23χρονου Ηρακλή Μαραγκάκη από ειδικό φρουρό στο Ηράκλειο Κρήτης και της 43χρονης Μαρίας Κουλούρη στην αγωνιζόμενη Λευκίμμη της Κέρκυρας, στις μεταπολιτευτικές δολοφονίες αγωνιστών από το δημοκρατικό καθεστώς: Τσιρώνης, Κουμής, Κανελλοπούλου, Πρέκας, Τεμπονέρας, Μαρίνος.
Άλλο ένα «μεμονωμένο περιστατικό» στην ατέλειωτη λίστα της γενικότερης δολοφονικής πολιτικής του κράτους και του κεφαλαίου, με δεκάδες νεκρούς εργάτες ετησίως στα κατ’ ευφημισμό «εργατικά ατυχήματα» (όπως η πρόσφατη μαζική εξόντωση εργατών στο Πέραμα τον Ιούλιο), με σωρεία «τυχαίων θανάτων» κρατουμένων στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες κάθε χρόνο από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» συνοριοφυλάκων, από νάρκες στον Έβρο, από βυθίσεις πλοιαρίων στο Αιγαίο ή από αστυνομικές καταδιώξεις και ξυλοδαρμούς (όπως ο πρόσφατος θάνατος του Μοχάμεντ Ασράφ στις 26 Οκτώβρη έξω από τον χώρο κράτησης μεταναστών «χωρίς χαρτιά» της Πέτρου Ράλλη ενώ περίμενε μαζί με χιλιάδες άλλους, όπως συμβαίνει κάθε βδομάδα, να καταθέσει αίτηση ασύλου).
Σάββατο βράδυ, 6 Δεκέμβρη, και μια σφαίρα σταματάει το σφυγμό της κανονικότητας στην πόλη. Σε πολλές πόλεις. Απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελλαδικό χώρο. Λίγη ώρα μετά την γνωστοποίηση της δολοφονίας του Αλέξη σε Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ξάνθη, Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Γιάννενα, Πάτρα, Σπάρτη, Βόλο, Χανιά, Ηράκλειο, Μυτιλήνη, πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις και πορείες και εκδηλώνονται επιθέσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Στην Αθήνα καταλαμβάνονται το Πολυτεχνείο, η ΑΣΟΕΕ κι η Νομική κι οι οδομαχίες διαρκούν μέχρι το πρωί, ενώ επιθέσεις εκδηλώνονται και περιφερειακά σε διάφορες περιοχές της Αττικής… ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ. ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή 7/12, το ποτάμι της οργής διευρύνεται: Λάρισα, Λαμία, Κόρινθος, Κοζάνη, Κέρκυρα. Στην Αθήνα χιλιάδες άνθρωποι πορεύονται προς τη ΓΑΔΑ επιτιθέμενοι στις διμοιρίες των ΜΑΤ σε τράπεζες και πολυκαταστήματα και ακολουθούν πρωτοφανούς έντασης συγκρούσεις στους δρόμους μέχρι αργά το βράδυ.
Από τη Δευτέρα 8/12 το πρωί και μετά η εξέγερση γενικεύεται. Οι μαθητές βγαίνουν στο προσκήνιο με πορείες, αποκλεισμούς δρόμων, επιθέσεις στα αστυνομικά τμήματα. Μετανάστες 2ης γενιάς (κυρίως μαθητές) και φιγούρες προσφύγων, που έχουν βιώσει όλη τη βαρβαρότητα του θεσμικού και διάχυτου ρατσισμού, βγαίνουν στους δρόμους προσθέτοντας στο κύμα κοινωνικής οργής.
Κατά τη διάρκεια καλεσμένων και αυτοσχέδιων διαδηλώσεων σε όλη την επικράτεια πραγματοποιούνται εκτεταμένες επιθέσεις σε κρατικά κτίρια, τράπεζες, πολυκαταστήματα και αλυσίδες πολυεθνικών (οι περίφημοι μεροκαματιάρηδες). Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος, αλαζονικό σύμβολο μιας νεκρής γιορτής, παραδίδεται στις φλόγες της γιορτής των ζωντανών. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του μπάτσου δολοφόνου το φυλάκιο των δικαστηρίων της Ευελπίδων δέχεται επίθεση. Στο μετρό οι άνθρωποι αρχίζουν να τρώνε, να πίνουν και να καπνίζουν αδιαφορώντας για τις απαγορεύσεις και διευρύνοντας έτσι τα μέτωπα κοινωνικής ανυπακοής ενώ αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες αχρήστευσης των ακυρωτικών μηχανημάτων σε πολλούς σταθμούς ΜΕΤΡΟ και ΗΣΑΠ με πρόταγμα: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ. Σούπερ μάρκετ απαλλοτριώνονται είτε για τη διανομή των αγαθών είτε για τη διατροφική στήριξη των καταληψιών. Ραδιοφωνικοί σταθμοί καταλαμβάνονται για να αρθρωθεί ο λόγος των εξεγερμένων, ενώ μέσα στα κατειλημμένα πανεπιστήμια στήνονται blogs, ανακοινώσεις, κείμενα, έντυπα και αυτοδιαχειριζόμενοι ραδιοφωνικοί πομποί για την αντιπληροφόρηση. Μετά τις χυδαίες και προκλητικές δηλώσεις του Κούγια, συνηγόρου υπεράσπισης του μπάτσου δολοφόνου, σπάζεται εσωτερικά το γραφείο που διατηρεί στην οδό Σταδίου κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Στον Αγ. Δημήτριο καταλαμβάνεται το δημαρχείο, στο Χαλάνδρι το πρώην δημαρχείο νυν ΚΕΠ, στη Φιλαδέλφεια, τη Νέα Σμύρνη και τα Πετράλωνα καταλαμβάνονται Πνευματικά Κέντρα, παντού λαϊκές συνελεύσεις, παντού εκατοντάδες άνθρωποι. Το παράρτημα περιβάλλοντος και διαχείρισης απορριμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ στην Πατησίων παραδίδεται στις φλόγες για αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης ενάντια στην κατασκευή ΧΥΤΑ δίπλα στο χωριό τους και στην αστυνομική κατοχή του τόπου τους. Η έδρα των ΥΜΕΤ στην Καισαριανή δέχεται επίθεση. Τα στούντιο της ΝΕΤ καταλαμβάνονται έστω για ένα λεπτό και με υπόκρουση πρωθυπουργικό διάγγελμα ξεπροβάλλει πανό: ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΤΕ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ. Το κτίριο των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ (που προσφέρουν τις καλύτερες εκδουλεύσεις στα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά) καταλαμβάνεται από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών, «φιλοξενώντας» για πρώτη φορά εκείνους στους οποίους ανήκει. Παράλληλα, όλες αυτές τις μέρες, στις περισσότερες χώρες της ΕΕ και σε αρκετές χώρες εκτός ΕΕ ξεδιπλώνεται ένα κύμα διεθνούς αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Ελλάδας με συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις και συμβολικές επιθέσεις σε ελληνικά προξενεία, με αρκετές από αυτές τις κινητοποιήσεις να έχουν και συλληφθέντες.
Ο θάνατος του Αλέξη ήρθε να διασταυρωθεί με τους μικρούς καθημερινούς θανάτους της πειθαρχίας, της πλήξης, των προστακτικών της εξουσίας, των ολοένα δυσκολότερων όρων επιβίωσης, της ολοένα εντεινόμενης επιτήρησης και καταστολής. Τους μικρούς καθημερινούς θανάτους που συντελούνται στα σχολικά κελιά, στα εργασιακά κάτεργα, στο κοινωνικό περιθώριο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα κολαστήρια των φυλακών, μπροστά σε μια οθόνη τηλεόρασης ή υπολογιστή ή με μια χούφτα αντικαταθλιπτικά στο χέρι. Μια εξεγερτική ευαισθησία που μαζί με τη συσσωρευμένη ασφυξία προκάλεσαν αυτή την πρωτόγνωρη έκρηξη, οδηγώντας το εγχώριο πολιτικό σύστημα σε αποσταθεροποίηση και τα κράτη της ΕΕ σε επιφυλακή για την αποφυγή μετάδοσης της ανταρσίας και σε άλλες χώρες.
Μια δημοκρατία ήδη αποσαθρωμένη, σε οικονομική κρίση, απονομιμοποιημένη κοινωνικά από μικρά και μεγάλα «σκάνδαλα», με στρατιές ανέργων, νεόπτωχων και αποκλεισμένων, που στην προσπάθεια της να ανασυνταχθεί απαίτησε από τις πρώτες κιόλας στιγμές τη συστράτευση όλων των διαθέσιμων θεσμικών δυνάμεων και παρακρατικών εφεδρειών.
Το κυβερνητικό επιτελείο (από απλούς βουλευτές, υπουργούς μέχρι και τον πρωθυπουργό) επιδίδεται σε θεατρικές παραστάσεις ευαισθησίας μπροστά στις κάμερες με ταυτόχρονες επικλήσεις για την αναγκαιότητα κοινωνικής ειρήνευσης και συμπόρευσης κράτους-κοινωνίας κάτω από την υπόσχεση της «εμβάθυνσης των δημοκρατικών θεσμών».
Η αντιπολίτευση, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κι οι αριστεροί στυλοβάτες του συστήματος ενώ «κατανοούν» την κοινωνική οργή καταδικάζουν τις «ακρότητες» και θέτοντας ζήτημα πτώσης της κυβέρνησης επιχειρούν να μετατρέψουν την ανταρσία σε απλή διαμαρτυρία κατά της κυβερνητικής πολιτικής και σε πεδίο άντλησης ψήφων, με ορισμένους να εισάγουν μέχρι και σενάρια για «ξένους δάκτυλους» ή «κρυφή αστυνομική συμμετοχή» στην υποδαύλιση των ταραχών.
Τα ΜΜΕ σε εντεταλμένη υπηρεσία αναλαμβάνουν το γνώριμο ρόλο τους, αυτόν του οργανωμένου ψεύδους, της πρόκλησης φοβικών συνδρόμων, της απαξίωξης και συκοφάντησης των εξεγερμένων, με ιδιαίτερη προσήλωση στους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές (σε μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης τους και εμφάνισής τους ως «αντικοινωνικών στοιχείων») και στους μετανάστες (κατηγορώντας για πλιατσικολόγους όσους συνελήφθησαν να απαλλοτριώνουν προϊόντα από σπασμένα πολυκαταστήματα όταν η κλοπή και η λεηλασία είναι καθημερινή πρακτική των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών: βατοπέδιο, ασφαλιστικά ταμεία, ομόλογα, χρηματιστήριο, τραπεζική τοκογλυφία).
Ενώ φασιστοειδή, με τη γνώριμη ιδιότητα των «αγανακτισμένων πολιτών», φανερά στην Πάτρα και στη Λάρισα και πιο «προσεκτικά» σε άλλες περιπτώσεις, συνδράμουν στο «έργο» των αστυνομικών δυνάμεων και πιθανά ευθύνονται για το θάνατο από ξυλοδαρμό ζευγαριού Αφρικανών μεταναστών στην Κόρινθο και τον τραυματισμό από πυροβολισμό μαθητή στο Περιστέρι.
Απέναντι στην τρομοϋστερία, το όργιο καταστολής (με εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες και δεκάδες προφυλακισμένους, πολλοί εξ’ αυτών βάσει του τρομονόμου), τις παρακρατικές επιθέσεις, τις κομματικές συναινέσεις, τους μιντιακούς προασπιστές της τάξης και της ασφάλειας και κάθε καλοθελητή μεσολαβητή… ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ. Για τον Αλέξη, για όλους μας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Σάββατο 20 Δεκέμβρη, 12:00πμ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ, Πλ. Λαού - Κερατσίνι
ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
συγκεντρώσεις στην κεντρική πλατεία κάθε περιοχής σε Αθήνα και Πειραιά
ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
συγκεντρώσεις στην κεντρική πλατεία κάθε περιοχής σε Αθήνα και Πειραιά
Ρ Ε Σ Α Λ Τ Ο
αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης
Λεωφ. Δημοκρατίας 54, Κερατσίνι (είσοδος από Ερμού 9)
αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης
Λεωφ. Δημοκρατίας 54, Κερατσίνι (είσοδος από Ερμού 9)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου