Η συμφωνία της Βάρκιζας έσπασε.
Έχουμε ξανά εμφύλιο.
Οι νεολαίοι, οι εκμεταλλευόμενοι, οι αποκλεισμένοι, οι μετανάστες, οι αμετανόητοι ρομαντικοί και διασαλευτές της Τάξης…
Απέναντι στους γδάρτες ονείρων, τους ανθρωποδιοικητές, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, τους μπάτσους, τους δικαστές, τους εισαγγελείς, τους δεσμοφύλακες, τους έμμισθους κονδυλοφόρους και τηλεοπτικούς προασπιστές του συστήματος.
15 ημέρες κοινωνικής εξέγερσης.
Πορείες, καταλήψεις, συγκρούσεις, επιθέσεις, απαλλοτριώσεις, σαμποτάζ, συντροφικότητα.
Τα χριστούγεννα φέτος αναβάλλονται λόγω εξέγερσης…
Δράσεις αλληλεγγύης, επίθεσης και ρήξης σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και παγκόσμια.
Από το Παρίσι μέχρι τη Μελβούρνη, από τη Μαδρίτη μέχρι τη Νέα Υόρκη, από το Αμβούργο μέχρι το Μέξικο Σίτυ, από τη Μόσχα μέχρι την Ισταμπούλ.
Ο μεταδοτικός ιός της κοινωνικής ανταρσίας…
24 Δεκέμβρη 2008.
Οι τάσεις επιστροφής στην κανονικότητα ενδυναμώνονται.
Η κοινωνική δυναμική στους δρόμους εμφανίζει σημάδια αποκλιμάκωσης.
Η υπόσχεση όμως που ανταλλάξαμε στους δρόμους της οργής και της δημιουργικότητας ισχύει…
Όλα συνεχίζονται.
Οι διωκόμενοι κι οι προφυλακισμένοι δεν είναι μόνοι τους.
Εξεγερμένο και το νέο έτος!
Διαρκές ανοιχτό ραντεβού στους δρόμους…
ΥΓ. Καλούμε κι εμείς με τη σειρά μας στην συζήτηση για μια ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στους διωκόμενους το Σάββατο 27 Δεκέμβρη στις 4μμ στο Πολυτεχνείο.
3 σχόλια:
μαζί με την καγκελόπορτα που κλείσαμε σήμερα κατά τις 3.30 έκλεισε και ένα κομμάτι της ζωής μου που προφανώς δεν θέλω να ξεχάσω... Μου φαίνεται δύσκολο να θυμηθώ τις στιγμές ξεχωριστά, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ τι έχει γίνει. Τελικά κάναμε βαθιά ρωγμή στον πολιτισμό? Οι στριγμές έντασης που δημιουργήσαμε θα αφήσουν παρακαταθήκη? Η αυτοοργάνωση που λειτούργησε στην πράξη, με τα διάφορα προβληματικά, θα επαναληυθεί σε τέτοιο επίπεδο? Θα δουμέ.... Δεν μετανοιώνω ούτε για τις καλές αλλά ούτε και για τις κακές στιγμές ατών των 18 ημερών. Καλή αντάμωση...
ρωγμή μπορεί να μην έγινε παιδιά
έγινε όμως μια χαραμάδα στο μαύρο τζαμι της ζωής μας
είδαμε τους εαυτούς μας και τους "συμάχους" του συστήματος
νιώσαμε τον φόβο τους και την δύναμή μας.
δεν θα σβήσει αυτό
καλήν αντάμωση
Όπως έχει ξανά αναφερθεί η εργασιακή καταστολή είναι η χειρότερη, έτσι δεν μπορούσα να βρίσκομαι (σαν φυσική παρουσία τουλάχιστον)στην αποχώρηση από την κατάληψη. Όλες αυτές οι στιγμές, οι στιγμές της σύγκρουσης, των συνελεύσεων, των παρεμβάσεων, της τόσο έντονης πολιτικής τριβής (και στα θετικά και στα αρνητικά) τόσο διαφορετικών και τόσων ατόμων, στην έκδοση έντυπου λόγου, στην κατάθεση ιδεών πράξης και μη, στα πηγαδάκια, στα μαγειρέματα, στο καθάρισμα, στις βάρδιες, μετά το πέρας της κατάληψης θα μπορούσαν να το μετατρέψουν σε κατάθλιψη(;). Θα μπορούσαν ; όχι ποια. Ξέρουμε όλοι και όλες ότι τίποτα δεν θα είναι πια όπως πριν. Κουβαλάμε την παρακαταθήκη αυτού που ζήσαμε μέσα μας και σε κάθε επόμενη στιγμή θα είναι εκεί. Κουβαλάμε με άλλους όρους την συντροφικότητα και την αυτοοργάνωση. Κουβαλάμε αυτήν την κατάληψη παντού. Πολύ σύντομα θα βιώσουμε εντονότερα γεγονότα και να είστε σίγουροι/ ες. Θα κάνουμε κατάληψη σε κάθε γωνιά αυτού του γκρίζου πολιτισμού, σε κάθε νεκρή συνείδηση, σε κάθε εξουσία και κάθε εξουσιαστικό σύμπλεγμα. Και θα το καταστρέψουμε ολοκληρωτικά. Και θα γεμίσουμε παντού τα χρωματιστά όνειρα μας, τις χρωματιστές ουτοπίες μας. Έτσι απλά λοιπόν ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.
Δημοσίευση σχολίου