Λαβαμε...

παντα πιστευα πως ειχα γεννηθει σε λαθος εποχη,σαυτην που δεν υπαρχει πια το παθος για την μεταβαση, για το κοινωνικο ξυπνημα,πως εννοιες σαν και αυτη της εξεγερσης,
της ελευθεριας, εχουν πια μπει σε μουσειακη φορμολη για να τις χαζευουμε ολοι εμεις και να μετατρεπονται σε... ουτοπια.
ευτυχως ηρθαν οι καιροι και με διεψευσαν.
μα δεν ηρθαν μονοι τους.κουβαλησαν αρκετα πικρο φορτιο.
φυλακισμενοι,βασανισμενοι πακιστανοι και καθε εθνικοτητας μεταναστες,πασης φυσεως ρατσισμος, κοινωνικος οικτος σε ιδιαιτερα ατομα, χλευη, δολοφονημενοι.

και ο αλεξης ηταν απλα η θυσια της ιφιγενειας στο βωμο της επανοικειοποιησης των ζωων μας.γιαυτο ειμαστε εδω, οχι μονο για την εκδικηση,αλλα και για να παρουμε πισω τα κλεμμενα.τις ευκαιριες για ομορφια που εδω και χρονια μας κρυβανε.για αυτο ειμαστε εδω. και βεβαια ο καθενας για να νικησει τους προσωπικους του δαιμονες, φοβους,μπατσους.
να θυμομστε μονο πως ενας νεος κυκλος αρχιζει, φτανει να ειμαστε συνεπεις προς αυτον, και να τον υποστηριξουμε μεχρι τελους.
μεχρι τη νικη.
γεια χαρα.