Λάβαμε...:από Μ.Τ.

Η ιστορία μας, μας έχει χιλιάδες φορές ότι ο άνθρωπος πάσχει από έλλειψη μνήμης. Η ιστορία επαναλαμβάνετε τραγικά και είμαι σίγουρος ότι και η ίδια έχει βαρεθεί να επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Στεκόμαστε ανήμποροι να την βγάλουμε από το μαρτύριο της εδώ και χρόνια… Καλούμαστε, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά να την βγάλουμε από τη μίζερη στασιμότητά της. Δεν γίνετε να ξεχάσουμε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να ξεχάσουμε. Έχουμε χρέος να μείνουμε εδώ, εκεί, παραπέρα αλλά όχι να επιστρέψουμε στους καναπέδες μας ως θεατές της άμοιρης αυτής κυρίας που προανέφερα (ιστορία). Πρέπει να δείξουμε ότι μπορούμε να την κινήσουμε στα δικά μας χνάρια και μπορούμε να την ξεναγήσουμε στον κόσμο που εμείς έχουμε μέσα στα κεφάλια μας. Έναν κόσμο ίσιο χωρίς ανισότητες. Έναν κόσμο όπου ο ιδρώτας επιτέλους θα έχει αξία. Έναν κόσμο που η ζωή μας δεν εξαρτάται από ανούσιες αντιπαραθέσεις και διαπραγματεύσεις και φυσικά δεν εξαρτάται από κανένα είδος εξοστρακισμού και οποιουδήποτε γενικά υπερφυσικού φαινομένου. Φοβάμαι λοιπόν μην ξεχάσουμε και γυρίσουμε σπίτια μας, στην ζεστασιά που τόσο παγώνει την συνείδηση μας. Φοβάμαι μην καταλήξουμε να βλέπουμε τις ειδήσεις χωρίς καμία δικιά μας δράση πάλι μέσα σ αυτές. Αρχίσαμε κάτι που έχουμε χρέος μας να ολοκληρώσουμε και όχι να τελειώσουμε! Είναι ώρα να ξυπνήσουμε την ιστορία και έστω με πατερίτσες να την οδηγήσουμε με το δικό μας πανό στην χώρα που για τόσο καιρό μιλάμε αλλά που ξαφνικά καταφέραμε να βρούμε εισιτήρια. Ας κάνουμε αυτό το ταξίδι και ας αφήσουμε πίσω μας οποιαδήποτε αποσκευή. Ας τα φτιάξουμε όλα από μια αρχή όπου τα νήματά της θα μοιάζουν σταθερά και ανελαστικά. Ότι χρειαζόμαστε είναι μέσα μας. Θα είναι θλιβερό να παραμείνει μέσα μας. Θα είναι εγωιστικό να το χωνέψουμε. Θα είναι καταστροφικό να μην το μοιράσουμε. Η επανάληψη δεν είναι η μητέρα της μάθησης αλλά η καταστροφή της εξέλιξης. Παράκληση να μην ξεχάσουμε λοιπόν και να βγούμε στους δρόμους. Πάντα η ιστορία –έτσι κι αλλιώς- κοιμόταν σε αυτούς!

History has, time and time again, shown us that people suffer from lack of memory. History repeats its self tragically and I am sure that history it self is sick of repeating. We stand by incapable of relieving it of its martyrdom . Now more than ever, we must lift it from its miserable stagnancy. It is impossible to forget. We cannot forget. We have no right to forget. We have a duty to move here, there, anywhere but not return to our couches as mere viewers of the fate of the above-mentioned “lady” (history). We can show history round the world we trust. A world devoid of inequality. A world where our sweat will at last matter. A world where our life will not depend on meaningless conflict and negotiations nor of course depend on any sort of ostracism or any metaphysical phenomenon. So, I am afraid we’ll forget and we’ll go back home to the warmth that freezes our conscience. I fear we’ll end up watching the news once again without our action in it. We‘ve started something which we have a duty to bring to a conclusion not to an end. It’s time to awaken history and even on crutches. Lead it under our banner to the country, so much talked-about, the country to which we suddenly got tickets for. Let’s make the journey and let’s leave our entire luggage behind. Let us create everything from a beginning whose thread will look stable and inelastic. What we need is within us. It would be pathetic to let it remain within. It would be to egoistical to digest it. It would be destructive not to share it. Repeating doesn’t make it perfect, it destroys evolution. I entreat you then not to forget to go out in the streets. History has always slept in the streets anyway.