Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκέμβρη πυροδοτεί γενικευμένες συγκρούσεις. Ο κόσμος αντιδρά με το μόνο τρόπο που μπορεί να απαντήσει σε μία κρατική δολοφονία - με επίθεση. Τη Δευτέρα οι μαθητές, μαζικά, επιτίθενται στην βουλή και σε αστυνομικά τμήματα. Πέντε μέρες η συνέχιση των συγκρούσεων δείχνει, ότι, όσοι ακόμα μιλάνε για απλή εκδίκηση, είναι αφελείς.
Η δολοφονία αυτή δεν ήταν τυχαία· ήταν πιθανή. Όπως πιθανή πρέπει να είναι η αντίδραση σου όταν ξεκινάς απ’ τα πέντε, διασχίζεις κάγκελα και πόρτες που ανοίγουν με χρονοδιακόπτες. Σώνει και καλά έτοιμος να αντιμετωπίσεις το σχολικό φόρτο συνεχίζεις με το να μάθεις ουσιαστικά το άγχος της απόδοσης, της αξιολόγησης, της βαθμολογίας και του ξαφνικού τεστ. Οι προσδοκίες της οικογένειας μεγάλες και οι εσωτερικές διακρίσεις σε καλούς και κακούς , ξένους και έλληνες , φυτά και σκράπες διαμορφώνουν την ψυχολογία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους γύρω σου. Έπειτα σου αποκαλύπτουν, ότι όλ’ αυτά δεν είναι αρκετά· ο χρόνος σου πρέπει να συρρικνωθεί και το μυαλό σου να σκάσει· πρέπει να μπουν οι ξένες γλώσσες, τα φροντιστήρια, το ECDL. Ο ελεύθερος χρόνος μετατοπίζεται στο βράδι και κλείνεται στο μέσα. Κι όλ’ αυτά είναι αδύνατον να γίνουν, αν δεν πειστείς για δύο πράγματα: πειθαρχία και υπακοή, στο δάσκαλο που έχει την «ευθύνη» της μόρφωσής σου και στους γονείς σου που πρέπει να σε κάνουν «άνθρωπο» χρήσιμο και αποδοτικό για την κοινωνία. Κι αν αυτά δεν τα καταφέρει το σχολείο 12 χρόνια, θα επιχειρήσει να τα καταφέρει η αδιαπραγμάτευτη ιεραρχία του στρατού. Όταν πια θα ’σαι πειθαρχημένος και υπάκουος και θα έχεις λάβει την τεχνολογική κατάρτιση ή την πανεπιστημιακή «γνώση», που θα σε κάνει χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του αφεντικού σου, χωρίς πολλές αντιρρήσεις, θα τ’ αγοράζεις όλα: την υγεία σου, το σπίτι σου, την ασφάλισή σου, τη διασκέδαση σου, τη δουλειά σου την ίδια, με υπακοή, με πειθαρχία, με τα λεφτά, με την ψήφο σου, πουλώντας φθηνά το τομάρι σου, σκύβοντας το κεφάλι, όταν δέρνουν συλλαμβάνουν και σκοτώνουν συνανθρώπους σου είτε εργάτες, είτε φοιτητές, είτε μετανάστες, είτε μαθητές.
«Καθήκον» ή αυταρχισμός, αυστηρότητα, συνεχής αξιολόγηση, εξαναγκαστική συμμόρφωση - μια μάθηση στην οποία η σκέψη ασφυκτιά δεν μπορεί να διδάξει παρά μόνο την εξημέρωση και την ασφάλεια της βαρβαρότητας του κράτους και των εξουσιαστών. Θέλουμε μια ζωή που να βασίζεται στην δημιουργικότητα, όχι στον εξαναγκασμό, στην ενοχή, στην εξάρτηση. Θέλουμε η μόρφωση να στηρίζεται στην ευχαρίστηση και το πάθος. Θέλουμε να συζητάμε ισότιμα και άμεσα σε πλατείες , δρόμους, χώρους εργασίας, αμφιθέατρα, αίθουσες και προαύλια, χρονοτριβώντας για να βγάλουμε μια άκρη και όχι την ανάθεση των απόψεων και των αποφάσεων που αφορούν την φυσική και κοινωνική ύπαρξή μας σε τρίτους (πολιτικούς και κόμματα, καθηγητές και αυθεντίες, δημοσιογράφους και μ. μ. ε. , αφεντικά και παπάδες ). Και θέλουμε αυτό να μη γίνει αύριο, να γίνει σήμερα. Αυτό που θέλουμε εμείς και αυτό που θέλετε εσείς με την αλληλεγγύη να τα ενώνει. Εσείς τι θέλετε;
Η ΑΝΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΟΝ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΑΣΟΕΕ
-----------
Το Σάββατο 6 Δεκέμβρη δολοφονείται εν ψυχρώ από την αστυνομία ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Το ίδιο βράδυ και για τις επόμενες μέρες, γίνονται γενικευμένες συγκρούσεις και διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα. Σε όλες αυτές τις κινήσεις οι μαθητές συμμετείχαν δυναμικά. Τα συντρίμμια από βιτρίνες τραπεζών και κατεστραμμένα αστυνομικά τμήματα δεν είναι παρά μια μικρή απάντηση στις τσακισμένες ζωές που αφήνει πίσω της η σάπια καθημερινότητα που οι καταπιεζόμενοι βιώνουν. Η δολοφονία αυτή ήταν μία έκφραση του ενός και μοναδικού ρόλου για τον οποίο υπάρχει η αστυνομία: καταστολή σε όποιον ξεφεύγει από την κανονικότητα. Μια κανονικότητα η οποία ορίζει την υποταγή και τον αργό θάνατο μέσα από μια επαναλαμβανόμενη μιζέρια.
Είναι όλες αυτές οι σκέψεις που μας προκαλούν πονοκέφαλο… Οι σκέψεις για τις ασκήσεις που πρέπει να λυθούν για να μη σε πιάσει ο καθηγητής αδιάβαστο, ο καλός βαθμός που πρέπει να πάρεις για να τραφούν τα απωθημένα των γονιών. Είναι οι αποκρουστικές αίθουσες και τα κάγκελα στο προαύλιο, που σε κάνουν να νοιώθεις φυλακισμένος. Είναι το ζοφερό μέλλον που διαγράφεται από «όνειρα» για μια καλοπληρωμένη μίζερη «δουλίτσα με κύρος». Γιατί ξέρεις πολύ καλά πως επιβλητικές φωνές θα καταστρέφουν οχτώ ώρες από τη ζωή σου καθημερινά. Είναι τα απουσιολόγια που γεμίζεις τις πρώτες ώρες, γιατί θέλεις πίσω τις κλεμμένες ώρες της ζωής σου. Ο χαμένος χρόνος και τα πεταμένα λεφτά στα φροντιστήρια. Είναι το θλιμμένο βλέμμα που έχεις για τα παιχνίδια που ποτέ δεν έκανες. Είναι όλα αυτά τα μικρότερα ή μεγαλύτερα πράγματα που σε πνίγουν.
Υπάρχουν όμως κάποιες μέρες που όλα αυτά τα αφήνεις πίσω σου. Υπάρχουν μέρες που τα παιχνίδια, τα οποία έκανες στους δρόμους της γειτονιάς σου, γίνονται πράξη. Μόνο που τώρα δεν παίζεις κρυφτό με του φίλους σου, αλλά πετροπόλεμο με τους δολοφόνους. Εκεί όμως που από τη μία βρίσκεσαι εσύ και από την άλλη οι δολοφόνοι, οι φωνές συνεχίζουν: «σταμάτα, η βία δεν είναι λύση», «αυτό θέλει και η εξουσία να κάνεις», «τι φταίνε οι καταστηματάρχες;».
Αυτή τη φορά όμως, οι φωνές ίσα που ακούγονται. Είναι η στιγμή που οργισμένες κραυγές δεν αφήνουν τίποτα, το οποίο θα σου προκαλούσε πονοκέφαλο, να σε τραβήξει πίσω. Τώρα πια γκρεμίζεις τοίχους και παίρνεις τα ίδια τούβλα για να χτίσεις τα όνειρά σου. Πάνω στα συντρίμμια ενός κόσμου ο οποίος δεν έχει να δώσει κάτι άλλο παρά μοναξιά, εκμετάλλευση, αλλοτρίωση, μια ολοένα και μεγαλύτερη δυστυχία σε συσκευασία δώρου, θα βρούμε μαζί τα μονοπάτια για την αντίπερα όχθη που δεν έχουμε ακόμα περπατήσει. Αυτήν την πλευρά την οποία έχουμε μόνο φανταστεί και ονειρευτεί άπειρες φορές. Την έχουμε ονειρευτεί όταν ήμασταν στην τάξη, όταν ο καθηγητής μιλούσε και εμείς χαζεύαμε έξω από το παράθυρο. Σε αυτήν τη μεριά δεν υπάρχουν ούτε μαθητές ούτε καθηγητές, δεν υπάρχουν ούτε αστυνομικοί ούτε σκοτωμένα παιδιά. Σε αυτήν τη μεριά, με λίγα λόγια, δεν υπάρχουν ούτε δούλοι ούτε αφέντες, Εκεί που δεν υπάρχουν πια η πειθαρχία και ο καταναγκασμός, που χαρακτήριζαν την εποχή της σιωπής. Εκεί που υπάρχουν μόνο άνθρωποι με πραγματικές ανάγκες, επιθυμίες και συναισθήματα. Εκεί που υπάρχει η πραγματική ζωή.
ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΣΟΕΕ
Kalipsiasoee.blogspot.com
Revolution will take place with scho(o)lastic accuracy.
The assassination of Alexis Grigoropoulos on the 6th of December caused generalized conflicts. People react, answering the statal assassination in the only way it can be answered – they begin to attack.. On Monday, students massively attack the parliament and several police stations. Five days later the continuous conflicts show that those who are still talking about just a case of revenge, must be naives.
This assassination was not a matter of bad luck∙ it was possible to happen. Possible, in the same way that your reaction must be when at the age of five you start, crossing bars and doors that open with time switchers. You have to be ready to confront the school burden and go on learning what basically is the angst of efficiency, evaluation, grades and sadden tests . Family expectations are enormous and the internal discriminations between good and bad persons, foreigners and Greeks, geeks and stupid’s, form your psychology and the way you deal with those around you. Then it is revealed to you that all this are not enough. Your time has to be shrunken and your mind to blow up∙ foreign languages, courses, ECDL, have to get in. And all the above will be impossible to happen if you are not persuaded concerning two things: discipline and obedience.∙ to your teacher who has the “responsibility” of your education and to your parents who have to make a “human being” out of you, useful and effective in the society. And if school won’t manage to do that in twelve years, the army’s undeniable hierarchy will try to. Eventually, when you’ ll be disciplined and obedient, technologically skilled or graduated from the university, which turns you into a useful tool at the hands of your boss, without much denials you will buy everything: your health, your house, your insurance, your job itself . You will buy everything with obedience, discipline, money, with voting, selling your self at low cost, bowing your head when they beat up, arrest and kill fellows, whether they are workers, immigrants, school or university students.
“Duty” or authoritarism, strictness, continuous evaluation, enforced rectification , this is an education in witch thought suffocates and can’t teach nothing but domestication and barbarity’s safety. We want a life based on creativity, not on enforcement, gilt, and dependence. We want an education based on pleasure and passion. We want to talk on equal base and direct in squares, streets, work places, amphitheaters, halls, and yards. Spending our time in order to find out what is to be found. We don’t want our views and decisions to be handled by others (politicians and parties, teachers and luminaries, journalists and mass media, bosses and priests). Finally we want this not to be done tomorrow, we want it to happen today. What we want and what you desire gets connected with solidarity. What do you want?
Boredom gives birth to violence and ugly buildings to vandalism.
spanish translation
LA REVOLUCIÓN SE REALIZARÁ CON PRECISIÓN DE MANUAL
El asesinato de Alexandros Grigoropoulos el 6 de Diciembre desata enfrentamientos generalizados. La gente reacciona de la única manera que se puede responder ante un asesinato estatal – atacando. El Lunes los estudiantes atacan masivamente al parlamento y a comisarias de policia. Cinco días después los enfrentamientos incesantes muestran que los que todavía dicen que se trata simplemente de una veganza son ingenuos. Este asesinato no fué accidental, era posible. Como posible debe ser una reacción cuando te ves obligado desde tus cinco años a pasar por rejas y puertas con apertura automática. Así porque sí listo para enfretarte a las cargas escolares, continúas acostumbrándote básicamente a la angustia del rendimiento, de la calificación de cada curso y de los exámenes sín aviso. Con grandes expectativas desde el entorno familiar y con la discriminación entre buenos y malos, extranjeros y griegos, empollones y tontos, forman tu psicología y el modo de comunicarte con los demás. Después te revelan que todo eso no es suficiente. Tu tiempo tiene que concentrarse y tu cabeza estallar. Empieza el aprendizaje de idiomas extranjeros, las academias, ECDL. El tiempo libre “se traslada” a la noche y se realiza dentro de la casa. Es imposible hacer todo esto si no estas convencido de dos cosas: disciplina y obediencia, hacia el profesor que tiene la responsabilidad de tu educación y hacia tus padres que tienen que hacerte “hombre” útil y productivo para la sociedad. Si todo eso no lo consigue la escuela en doce años, lo intentará la rígida jerarquía del ejército. Cuando ya eres disciplinado, obediente y has recibido la formación tecnológica o universitaria que te hará una herramienta útil en las manos de tu patrón, sin muchas cavilaciones, lo comprarás todo: tu salud, tu casa, tu seguridad, tu diversión, tu propio trabajo, con obediencia, disciplina, con dinero, con tu voto, vendiéndote, agachando la cabeza mientras maltratan y matan a tus compañeros obreros, estudiantes, inmigrantes o estudiantes universitarios. Deber y autoritarismo, austeridad, cualificación continua, conformidad compulsiva – una enseñanza en la cual el pensamiento se asfixia y no puede enseñar nada más que la subordinación y la seguridad que ofrece la barbarie del estado y de los que tienen el poder. Queremos una vida que se base en la creatividad, no en la compulsión, la culpabilidad y la dependencia. Queremos que la educación se base en el placer y la pasión. Queremos hablar igualitariamente y directamente en plazas, calles, ambitos laborales, anfiteatros, aulas y patios, aprovechando el tiempo para sacar una conclusión y no para el traspaso de opiniones y decisiones. Que nuestra existencia fisica o social no se delegue de forma indirecta en politicos y partidos, profesores y expertos, periodistas y medios de comunicación masivos, patrones y curas. Queremos que eso no pase mañana, sino que pase hoy. Que lo que queremos nosotros y lo que quereis vosotros se unan a través de la solidaridad. ¿vosotros que queréis?
EL TEDIO CREA VIOLENCIA Y LA FEALDAD DE LOS EDIFICIOS CREA VANDALISMO
INICIATIVA DE LOS OCUPANTES DE LA UNIVERSIDAD ECONÓMICA DE ATENAS
german translationDIE REVOLUTION WIRD MIT MATHETISCHE PÜNKTLICHKEIT GESCHEHEN („mathetische“ =so heißt „schülerische“ auf griechisch und im Überschrift gibt es einen Wortspiel mit „mathematische“)
Der Mord an Alexandros Grigoropoulos am 6. Dezember zuendet verallgemeinerte Kollisionen. Die Leute reagiert auf der einzigen Weise, die den Antwort auf einen staatlichen Mord geben kann – mit Angriff. Am Montag greifen die Schüler massiv gegen das Parlamenthaus und die Polizeistationen an. Die Fortsetzung der Kollisionen für 5 Tage zeigt, dass diejenigen, die noch von schlichter Rache sprechen, naiv sind.
Dieser Mord war nicht zufällig. Er war wahrscheinlich. Genauso wahrscheinlich muss deine Reaktion sein, wenn du von 5 Jahren an damit beginnst, Gitter und Tuere durchzuqueren, die sich mit Zeitschalter aufmachen lassen. Unbedingt sollst du fertig sein, die schülerische Belastung zu konfrontieren, danach erlernst du eigentlich die Angst der Leistung, der Bewertung, der Zensierung und der plötzlichen Prüfung. Die Erwartungen der Familie groß und die Diskriminierung zwischen Guten und Schlechten, Ausländern und Griechen, „Pflanzen“ (so nennt man in Griechenland die überfleißige Schuler, die nichts anders im Leben machen, als Hausaufgaben) und Dummkopfe prägen deine Psychologie und dein Verhalten den Anderen gegenüber. Danach wird dir aufgedeckt, dass dies alles nicht genügt. Deine Zeit soll schrumpfen und dein Gehirn soll explodieren. Fremdsprachen, Phrontisterien, ECDL sollen eindringen. Freizeit wird in die Nacht verlegt und im Inneren eingesperrt. Und das alles ist unmöglich, wenn du nicht von zwei Dingen überzeugt bist: Disziplin und Gehorsam, deinem Lehrer gegenüber, der die „Verantwortung“ für deine Ausbildung trägt, und deinen Eltern gegenüber, die dich zum nützlichen und leistungsfähigen „Menschen“ um Gesellschaft willen erziehen sollen. Und wenn dies alles nicht von der Schule erreicht wird, dann wird die unbestrittene Hierarchie der Arme versuchen, sie zu erreichen. Wenn du letztendlich diszipliniert und gehorsam sein wirst, und wenn du die technologische Ausbildung und das universitäre „Wissen“ bekommen haben wirst, das dich zum nützlichen Werkzeug in den Händen deines Chefs verwandeln wird, wirst du, ohne Einwände, alles kaufen: deine Gesundheit, dein Haus, deine soziale Sicherung, deine Unterhaltung, selbst deine Arbeit, mit Gehorsam, mit Disziplin, mit deinem Geld, mit deiner Wahlstimme, deinen Lump billig verkaufend, den Kopf herunterneigend, wenn deine Mitmenschen, entweder Arbeiter, oder Studenten, oder Immigranten, oder Schüler verprügelt, verhaftet und ermordet werden.
„Pflicht“ oder Autorität, Strenge, ständige Bewertung, Zwangsanpassung – eine Bildung, deren gegenüber das Denken erstrickt, kann nichts anderes beibringen, als Zähmung und Sicherheit in der Grausamkeit des Staates und der Machthaber. Wir wollen ein Leben, das auf Kreativität basiert, und nicht auf Zwang, Schuld, Abhängigkeit. Wir wollen, dass sich die Bildung auf Freude und Pathos stützt, wir wollen gleichberechtigt und direkt auf Plätze, Strassen, Arbeitsplätze, Hörsäle und Höfe diskutieren, unsere Zeit verschwenden, um daraus schlau zu werden, und nicht die Meinungen und Entscheidungen, die mit unseren natuerlichen und sozialen Existenz zu tun haben, auf Andere (Politiker und Parteien, Professoren und Autoritaeten, Jurnalisten und Medien, Chefs und Pfarrer) uebertragen. Und wir wollen, dass dies alles nicht morgen, sondern heute passiert. Was wir wollen und was ihr wollt mit Solidaritaet verbunden. Was wollt ihr?
DIE LANGEWEILE RUFT GEWALT HERVOR UND DIE HAESSLICHKEIT DER GEBAEUDE WANDALISMUS
INITIATIVE ASOEEBESETZER
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου