Ας πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν

Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το κείμενο γράφεται Πέμπτη 11/12/2008, 6η μέρα συνέχισης των γενικευμένων συγκρούσεων και επεισοδίων στους εγχώριους δρόμους. Εκεί, όπου παράλληλα κινούνται λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ, ηλεκτρικός και μετρό, καθώς ποτέ η συνεχής ροή του κόσμου δεν παύει, δείχνοντας το πόσο αναγκαία είναι η μετακίνηση, αλλά και πόσο σκληρή είναι η αμετάλλακτη εργασιακή κανονικότητα. Η συντεχνία του Κράτους μας διαβεβαιώνει ότι η μαζική μεταφορά του κόσμου και η εξυπηρέτηση αυτής της διαρκούς ανάγκης μας, αποτελεί δημόσιο αγαθό. Τα κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ δημόσια. Γιατί τα δημόσια συμφέροντα μόνο από αμιγώς δημόσιες και κοινωνικές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να προέρχονται.
Σε μια πραγματικότητα στην οποία ο χρόνος εργασίας μας δεν θα είχε ανταλλακτική αξία, και οι προσφερόμενες υπηρεσίες δεν θα είχαν αντίτιμο• σε μια κοινωνία, όπου η εργασία δεν θα ήταν εκβιασμός, αλλά δραστηριότητα προς ικανοποίηση ιδίων. Αντίθετα, η εργατική μας δύναμη γίνεται εμπορεύσιμο υλικό και οι βασικές ανθρώπινες ιδιότητες που ικανοποιούνται μέσα από την εργασία- όπως η ανάγκη για δημιουργία, προσφορά και αλληλεγγύη σε μια κοινότητα- υποκαθιστούνται από το ξεφτιλισμένο υποχρεωτικό ωράριο της εργασιακής εκμετάλλευσης (μισθωτής σκλαβιάς). Ένα ωράριο, στο οποίο ειδικά στις μεταφορές, κάθε συνάδελφος εργαζόμενος ξέρει ότι θα διανύσει σε καθημερινή βάση χιλιόμετρα απομονωμένος στο τιμόνι του ή θα βρεθεί έγκλειστος σε κάποιο χώρο έκδοσης εισιτηρίων συλλέγοντας χρήματα για τον εργοδότη του. Γνωρίζουμε όλοι ότι θα πληρωθούμε ελάχιστα στο τέλος του μήνα, ενώ τα «δημόσια» (sic) και ιδιωτικά αφεντικά μας θα κολυμπήσουν στον πλούτο που εμείς παράγουμε.
Παράλληλα, το Υπουργείο Μεταφοράς σε συνεργασία με τις διάφορες διοικήσεις, αλλά και σε συνδυασμό με την ασθενή έως και μηδενική αντίδραση των γραφειοκρατικών σωματείων του κλάδου, προχωράει σε περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων μαζικών μεταφορών που εντάσσονται στις ΔΕΚΟ, σε νομοθετήματα και τροπολογίες που δίνουν πάτημα στην Διοίκηση να απολύει μαζικά και αδικαιολόγητα. Και αυτό, μέσα σε ένα γενικότερο πλέγμα επισφάλειας και ξέφρενης εντατικοποίησης της παραγωγής, όπου η απαράδεκτη ελαστικότητα των εργασιακών σχέσεων έρχεται να δέσει κόμπο με το «νέο φρούτο» της ατομικής διαπραγμάτευσης των όρων εργασίας μας. Κανένας μόνος του απέναντι στην εργοδοσία. Οι αυθαιρεσίες τους να συναντήσουν τη συλλογική απάντηση όλων των εργαζομένων.
Στη βάση αυτή, το κείμενο που διαβάζετε είναι το προϊόν εργαζομένων που αυτές τις μέρες βρίσκονται στο κατειλημμένο κτίριο της ΑΣΟΕΕ (ανοιχτό και προσιτό σε όλους). Εκεί όπου κάποιοι συνάδελφοι σας από διαφορετικούς κλάδους συζητούν, ζυμώνονται και ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους με φοιτητές, μαθητές, ανέργους, ανθρώπους που κάθε μέρα βιώνουν τη βαρβαρότητα της δουλειάς, του πανεπιστημίου, του σχολείου και της περιθωριοποίησης αντιστοίχως. Αυτοί που θάβονται μέσα στη λάσπη που εκτοξεύουν τα δελτία των 20:00, ως «κουκουλοφόροι» και «ταραχοποιοί που λεηλατούν τη περιουσία του λαουτζίκου». Δεν είναι εξωγήινοι, αλλά κομμάτι του ίδιου του λαουτζίκου. Πιθανώς, ο ίδιος ο συνάδελφος σας, αυτός με τον οποίον χαιρετιέστε καθημερινά ανοίγοντας και κλείνοντας έναν εργασιακό χώρο που ποτέ δεν οικειοποιούμαστε σαν εργαζόμενοι…
Όπως, σαν εργαζομένους, δεν μας απασχολεί η οικονομική ζημιά των αφεντικών, με την οποία τόσο πολύ έχουν καταπιαστεί τα ΜΜΕ, τόση αξία δίνουμε και στη δήλωση του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών που τα λέει όλα: "Δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα για τα εμπορικά καταστήματα της Αθήνας αφού στην πλειονότητα τους είναι ασφαλισμένα». Στο δρόμο εκφράζεται η αλήθεια, η οποία βρίσκεται μέσα στις ίδιες αυτές τις διαδικασίες, της δράσης και της ζύμωσης (σε μια προσπάθεια σύνδεσης όλων των κομματιών της κοινωνίας) και όχι στα χέρια δημοσιογράφων που σας προσφέρουν «ανιδιοτελώς» (sic) μια έτοιμη άποψη, άποψη της αστυνομίας, των πολυεθνικών, των ναών του πλούτου, των χρηματοπιστωτικών ληστών (τράπεζες), του Κράτους και του Κεφαλαίου. Όλων αυτών που υπήρξαν οι μόνοι στόχοι επιθέσεων στα επεισόδια των τελευταίων ημερών. Αυτοί λεηλατούν τις ζωές μας και δεν θα εκφέρουν πότε λόγο που να τους βλάπτει περαιτέρω. ΔΕ θα νοιαστούμε ποτέ για τις τύχες τους, όπως ούτε αυτοί για τις δικές μας. Είναι μια μάχη που το δίκιο δεν δίνεται, αλλά κερδίζεται. Κερδίζεται μέσα από αγώνες, αγώνες που διεξάγονται πραγματικά από εμάς και για εμάς, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του καθενός.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να μην αφήσουμε το κλίμα των τελευταίων ημερών να εκτονωθεί. Το Κράτος και οι ιδιώτες καπιταλιστές είναι στριμωγμένοι και η ανάγκη για απεργιακές κινητοποιήσεις (όσον αφορά εμάς) είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ας τους στριμώξουμε ακόμα παραπάνω. Αν δεν δείξουμε αυτές τις στιγμές τη δύναμη μας, πότε θα τη δείξουμε; Γι’ αυτό, μιας και ο χώρος των μεταφορών είναι ένας κλάδος που μπορεί να δείξει άμεσα και μέγιστα τη δύναμη των εργαζομένων,
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
- Αμεσοδημοκρατικές γενικές συνελεύσεις των ίδιων των εργαζομένων στα Μ.Μ.Μ και ουσιαστική συνδιαμόρφωση απόψεων με επιπλέον στόχο την κήρυξη απεργίας στις 18/12 από κοινού με άλλους εργασιακούς κλάδους, ώστε η απεργία να έχει όσο το δυνατόν πιο γενικό χαρακτήρα.
- Τον οριζόντιο συντονισμό των εργαζομένων όλων των υπηρεσιών μαζικής μεταφοράς (ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΟΣΕ, ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΚΤΕΛ, Τραμ, Προαστιακός).
- Μικρές και συνεχώς επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας ως σημεία πίεσης, ώστε να παραλύει κάθε τόσο το μεταφορικό δίκτυο.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Κοινωνικούς μισθούς ανεξαρτήτου απασχόλησης για να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς και να ακυρωθεί στη πράξη ο διαχωρισμός που προωθεί η εργοδοσία του Κράτους και του Κεφαλαίου.
- Να ανακαλεστούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Κοινωνική ασφάλιση για όλους!
- Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες! Να καταργηθεί ο τρομονόμος.
- Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, μείωση των ωρών εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών.
- Καμία αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ.
- Πρακτική εφαρμογή του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών μεταφοράς. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους, όπως θα έπρεπε να είναι.


ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ


Συνάδελφοι επισφαλείς εργαζόμενοι από την κατειλημμένη ΑΣΟΕΕ