Αλληλεγγύη σημαίνει Επίθεση_eng

Από την πρώτη μέρα των συγκρούσεων που ξεκίνησαν το Σάββατο το βράδυ μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, η δημοκρατία προσπαθεί να ελέγξει μέσα από μια διορθωτική κριτική την συνολική αμφισβήτησή της. Κοινωνιολόγοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δάσκαλοι, αφού ανακάλυψαν για άλλη μια φορά, με την ίδια πάντα έκπλήξη, ότι οι μπάτσοι καμία φορά το παρακάνουν, προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους ερμηνεία στα γεγονότα. Όλοι διερωτώνται -άλλοτε με υποκριτική κατανόηση και άλλοτε εξοργισμένοι- γιατί εξεγείρεται η νεολαία. Ποιες είναι οι αιτίες που η γενιά του καναπέ, όπως την χαρακτηρίζουν, βγήκε τόσο δυναμικά στους δρόμους. Να είναι η αστυνομική ατιμωρησία; Να είναι τα υποτιμημένα πτυχία και τα οικονομικά αδιέξοδα; Να είναι τα σκάνδαλα και η διεφθαρμένη κυβέρνηση; Η ατελείωτη ψευδοκουβέντα που εξελίσσεται δεν είναι παρά ακόμα ένας τρόπος να πειστεί ο κόσμος ότι τα πράγματα έτσι είναι, έτσι ήταν και έτσι πρέπει να είναι. ΣΚΑΤΑ!

Μπροστά στο προφανές υπάρχουν εκείνοι που αγανακτούν και εκείνοι που παρατηρούν, εκείνοι που καταγγέλλουν και εκείνοι που επιτίθενται, εκείνοι που νοιάζονται να καταλάβουν τι (τους) συμβαίνει και εκείνοι που νοιάζονται να επιστρέψουν σε ότι μπορούν να ελέγξουν. Δηλαδή την ζωή τους όπως ακριβώς ήταν πριν.

Οι αντιδράσεις του κόσμου από μόνες τους με σαφήνεια έρχονται να απαντήσουν με την έμπρακτη κριτική τους (για όσους δεν περιμένουν να μάθουν την αλήθεια από τις τηλεοράσεις τους) στα υποκριτικά ερωτήματα που θέτουν οι παραπάνω στοχαστές.

Για αρχή, ένας κόσμος που τόσα χρόνια κάνει τουμπεκί μπροστά στις βιαιότητες της αστυνομίας απέναντι σε όσους λοξοδρομούν, εναντίoν νεολαίων και μεταναστών παίρνει από τους διαδηλωτές ένα μάθημα αλληλεγγύης και τις απαντήσεις που του αξίζουν για την χρόνια ανοχή του. Όσο για την ίδια την αστυνομία πήρε ένα πρώτο μάθημα για το τι είναι ικανός να κάνει ο κόσμος στο δρόμο όταν τον ενώνει η λύσσα και η συντροφικότητα. (Έως την πέμπτη μέρα των συγκρούσεων οι μπάτσοι είχαν αναγκαστεί να χρησιμοποιήσουν 4 τόνους χημικά για να αντιμετωπίσουν τους εξεγερμένους!!!)

Οι λεηλασίες και οι εμπρησμοί δείχνουν μια εξέγερση ενάντια σε μια κοινωνία που έχει θεοποιήσει τα εμπορεύματα και έχει μετατραπεί σε ένα σύνολο υποταγμένων καταναλωτών. Η απαλλοτρίωση εμπορευμάτων χλευάζει την ιδιοκτησία και τη διαμεσολάβηση του χρήματος ως αναγκαία κοινωνική σχέση. Οι διαδηλωτές θα μπορούσαν να λεηλατούν τα πολυκαταστήματα 100 χρόνια και πάλι να μην έχουν πάρει πίσω ούτε τα μισά από αυτά που τους έχουν κλέψει, στη δουλειά, στο σχολείο, σε μια ζωή χωρίς νόημα. Και στη τελική, αν τα κινητά και οι υπολογιστές κλέβονται με τόσο ζήλο δεν είναι παρά γιατί το κεφάλαιο έχει κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Είναι η ίδια η εμπορευματική κοινωνία που σε ένα βαθμό παράγει τις απαντήσεις που παίρνει.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους δημοσιογράφους και τους οικονομολόγους να κλαίνε τα 50 εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν πάνω στις στάχτες των καμένων τραπεζών και πολυκαταστημάτων. Ας αφήσουμε τους κοινωνιολόγους να τραβάνε τα μαλλιά τους για τα παιδιά που έχουν χάσει την πίστη τους στην πολιτική και στο σύστημα. Τα παιδιά που συγκρούονται ξέρουν καλύτερα. Σε ηλικία 15 ετών έχουν φάει στη μάπα ήδη τον ανταγωνισμό και το άγχος μέσα στα σχολεία και τις φριχτές σχέσεις που αυτό δημιουργεί, το κενό της ζωής των γονιών τους το έχουν δει και γνωρίζουν ότι οι μανάδες και οι πατεράδες τους τη βγάζουν με ηρεμιστικά.

Τώρα ορθώνουμε ξανά το ανάστημα μας, μέσα στις συγκρούσεις, στις πορείες και τις συνελεύσεις κοιτάμε ο ένας στα μάτια της άλλης και αλληλοαναγνωριζόμαστε, είμαστε από την ίδια πλευρά των οδοφραγμάτων και απέναντι μας δεν έχουμε μόνο την αστυνομία, τα έχουμε βάλει με το καθένα που δεν παίρνει θέση, που σφυρίζει αδιάφορα και περιμένει να αδειάσουμε τους δρόμους και τις καταλήψεις για να πάει να κάνει τα ψώνια του. Έχουμε δει το παρόν και έχουμε καταλάβει το μέλλον που μας επιφυλάσσουν, δεν σκοπεύουμε να γυρίσουμε πίσω αμαχητί.

Όσο για τους γελοίους αριστερούς που καταδικάζουν τη βία από όπου κι αν προέρχεται, που τόσο κόσμια και υπεύθυνα ξέρουν να διαδηλώνουν την υποταγή τους, συμψηφίζοντας τη βία ενός συστήματος που σκοτώνει 15χρονα παιδιά με τις σπασμένες βιτρίνες και τις μολότοφ στους μπάτσους, η ξεφτίλα τους δεν έχει όρια. Μας θέλουν εκτεθειμένους στα χτυπήματα του εχθρού χωρίς ποτέ να απαντάμε «για να αποδείξουμε το ηθικό μας μεγαλείο», τη στιγμή που η βία του συστήματος ξεδιπλώνεται σε κάθε καταναγκασμό και διαταγή που είμαστε υποχρεωμένοι να υπομένουμε στωικά κάθε μέρα, από το πρωινό ξύπνημα για το σχολείο και τη δουλεία μέχρι το αυστηρό βλέμμα κάθε δασκάλου, αφεντικού και μπάτσου. Η μη-βία δεν μας αφορά. Έχουμε εδώ και καιρό ξεμπερδέψει με την παθητική αντίσταση. Όπως γράφτηκε αυτές τις μέρες και σε ένα τοίχο στο Βερολίνο «αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση». Πρέπει να γίνει κατανοητό πως σε ότι επιλέγουμε να κάνουμε το τελευταίο που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν είναι νόμιμο ή παράνομο. Αν είναι ηθικό ή ανήθικο με τα μέτρα αυτού του κόσμου. Είναι άχρηστο να είμαστε νομοταγείς όταν νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού. Δεν μας φτάνει να πέσει η δεξιά γιατί είναι γελοίο να πιστεύουμε ότι αυτή η δολοφονία ήταν απλά μια περέκκλιση της δημοκρατίας, ένας παραλογισμός που θα εξαφανιστεί μόλις τον δείξουμε με το δάχτυλό μας. Αυτό που στα αλήθεια θέλουμε είναι η ολοκληρωτική ανατροπή αυτής της κοινωνίας. Δεν θέλουμε να καταναλώνουμε άλλο, δεν θέλουμε να παράγουμε άλλο, δεν θέλουμε να εκπαιδευόμαστε άλλο, δεν θέλουμε να αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Το τι θα γίνει από τώρα και στο εξής, θα το αποφασίσουμε όλοι μαζί...


ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ


Υ.Γ Όσον αφορά τις κουκούλες τι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε; Ότι μια αστυνομία που πυροβολεί έναν 15 χρονο δεν φακελώνει τους διαδηλωτές; Είναι μαλάκας και επικίνδυνος αυτός που επιχειρεί να πείσει τον κόσμο ότι δεν είναι απαραίτητες οι κουκούλες και τα κασκόλ. Τίποτε δεν μας λέει ότι αν η γιορτή κοπάσει και οι μπάτσοι ξαναβρούν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση δεν θα έρθουν να μας ψάξουν στα σπίτια μας.\


SOLIDARITY MEANS TO ATTACK

From the first day at Saturday night when the conflicts began right after the murder of 15 years old Alexis Grigoropoulos in Exarchia, democracy is making an effort to control its own total questioning through a reforming criticism. Sociologists, journalists, politicians and teachers right after discovering once more always with the same surprise that cops some times overreact, now they are trying to impose their own interpretation upon facts. Everybody is wondering- sometimes with hypocritical comprehension and sometimes being outrageous why do the youths revolt? Which are the causes that the so called "couch-potato generation" has so dynamically taken over the streets? Could it be the impunity of the police? Could it be the undervalued diplomas and the economical dead-ends? Could it be the scandals and the corrupted government? This endless wannabe discussion that is taking place is nothing but another way to convince people that this is just the way things are, was and should be. BULLSHIT!
In front of the obvious, there stand those who resent and those who observe, those who denounce and those who attack, those who care to understand what is happening (to themselves) and those who care to return to whatever they are able to control. That is, their lives the way they used to be.

People’s reactions by themselves have come to answer with their effecting criticism (for those who don’t expect to learn the truth in front of their tv screens) to the hypocritical questions that the afore-mentioned pointy heads are putting.

To start with, a world that for all those years keeps his mouth shut in front of police cruelty towards those who diverge, towards young people and immigrants, now receives a solidarity lesson from the protestors and the answers it deserves for his pertinacious tolerance. Police by themselves, took a first lesson about what people are capable of on the streets when they are connected together by rage and companionship. (In the first five days the police had to use four tones of chemicals in order to confront those who revolted.)

Burning and looting point out an uprising against a society that worships merchandise and that has turned itself into a community of obedient consumers.
The disappropriation of merchandises holds in deriding property and money intervention as a necessary social relation. Even if the protestors continued looting for the next one hundred years, they still wouldn't get even for what they have been stolen in work, in school, in a meaningless life. And after all, if cell-phones and computers are being stolen with such eagerness, it only happens because capital has forced people to believe that they really need them. It is the commercial society itself that produces up to a certain level the answers it gets.

So, let's abandon the journalists and the economists crying over the 50 million euros lost in the ashes of the banks and the department stores that got burned. Let's abandon the sociologists yelling at the kids because they have lost their faith in politics and in the system. Kids that join the battle know better. At the age of 15 they have already confronted the antagonism and the stress in schools and in the horrible relations that they create∙ they have seen the emptiness of their parents life, and they know that their mothers and fathers survive by swallowing tranquilizers.

Now, once again we stand up in the middle of the conflicts, the manifestations and the assemblies, we look into each other's eyes and we recognize one another, we are on the same side of the barricades and on the opposite side there is not only the police∙ we are also up against anybody who does not take a position, who look away and waiting for us to leave the streets and the universities so they can go shopping. We have seen the past and we have understood the future they hold for us, we don't intend to go back without a battle.

Concerning the ridiculous leftists who denounce violence wherever it comes from, who know in a such a "polite and responsible way" how to demonstrate their submission by considering the violence of a system that kills 15 year old kids and the broken shop windows or molotovs against cops as equals - the only thing in which they find no limits is being disgusting. They want us exposed to the enemy's strokes without resistance, so we can prove our "moral magnificence, at the moment that the system’s violence is spreading in every compulsion and order we must stoically obey each and every day∙ from the moment we wake up for school or work, to the strict sight of every teacher, boss or cop. We don't care about non-violence. We have seen the last of passive resistance a long time ago. As written those days on a wall in Berlin: "solidarity means to attack". It must be understood that in everything we choose to do the last thing to worry about is if our actions are legal or illegal. If our actions are moral or immoral concerning the standards of this world. It is useless to be law-abiding when the law is the right of the powerful. It is not enough for us if the right-wing government falls down because it is ridiculous to believe that this murder was simply an aberrance of democracy, an irrationality that will disappear right after we point it with our finger. What we really want is the total reversal of this society. We don't want to consume anymore, we don't want to produce anymore, we don't want to be educated anymore, we don't want others to decide for us. What is going to happen from now on is a decision to be taken from all of us…

DEFECT THIS SOCIETY, LONG LIVE DISOBEDIENCE

P.S And what about all this talk concerning hooded faces- what are they trying to make us believe? That police that shoots against a 15 year old boy is not capable of checking the demonstrators? Whoever tries to convince people that the hoods and the scarves are not necessary, is something more than an asshole. He is dangerous. If the celebration comes to an end and the police finds their lost shelf-confidence nothing can guarantee that they won't be after us…