Επειδή ακούστηκαν διάφορα κι επειδή ήμασταν από τους συνδιοργανωτές της πορείας στη Χαλκίδα, καταθέτουμε την πολύ συνοπτική μας άποψη.
Η συγκέντρωση και η πορεία στη Χαλκίδα έληξαν με επιτυχία, παρά την τρομοκρατία που προσπάθησαν να επιβάλλουν, αστυνομικοί και μμε. Μετά την αφισοκόλληση, που έγινε το πρωί, που καλούσε σε συγκέντρωση και πορεία διαμαρτυρίας, «κάποιοι» εκφόβιζαν τον κόσμο για επικείμενη επιδρομή κουκουλοφόρων από την Αθήνα και κάψιμο καταστημάτων, ενώ η αστυνομία σε τηλεφωνικές επικοινωνίες παρότρυνε τους καταστηματάρχες να μην ανοίξουν το απόγευμα. Τακτική που ακολουθήθηκε και σε όλες σχεδόν τις υπόλοιπες πόλεις όπου καλούνταν κινητοποιήσεις. Το απόγευμα της Τρίτης, φόβος είχε κυριεύσει τους κατοίκους όλης της πόλης, πολλοί κατέβασαν τα ρολά, άλλοι άδειασαν τις βιτρίνες τους.
Η τρομοκρατία όμως δεν πέρασε προς όλους. Πάνω από πεντακόσια άτομα, διαδήλωσαν τη διαμαρτυρία και την αντίθεσή τους, με αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο( «στο δρόμο, στο δρόμο, να σπάσουμε τον τρόμο») σε κεντρικούς δρόμους της πόλης και έξω από το αστυνομικό τμήμα. Στη συγκέντρωση, ήταν συγκλονιστικός ο οργισμένος και σταράτος λόγος, της μητέρας του παιδιού, που πριν πέντε χρόνια δολοφόνησαν οι μπάτσοι, επειδη παραβίασε το κόκκινο στη Ν. Φιλαδέλφεια.
Παρά τις ελλείψεις που είχε η διοργάνωση (με πρώτο και κύριο λόγο ότι δεν περιμέναμε τόσο κόσμο), η αποφασιστικότητα των συμμετεχόντων έδωσε παλμό στην πορεία. Το σημαντικότερο όμως εντέλει, είναι ότι εκφράστηκε από πολλούς η ανάγκη για περισσότερο συντροφικές σχέσεις μεταξύ μας, ανάγκη να ξαναβρεθούμε, να κάνουμε πράγματα για το εδώ και τώρα της ζωής μας στην πόλη.
Μαύρο Πιπέρι 10-12-08
Ακούγεται και μια παραπληροφόρηση σχετικά με τη Χαλκίδα (ότι τα πράγματα δεν πηγαν καλά) από κόσμο που, ίσως πάνω στη φούρια των ημερών, δεν καταλαβαίνει ότι κάθε τόπος πρέπει να κρίνεται με βάση τις ιδιατερότητες και τη δυναμική του. Μην ξεχνάτε επίσης ότι βρισκόμαστε 20 λεπτά από την Αμάρυνθο (μάλιστα έξω από την αστυνομία αναγνωρίσαμε και έναν από τους τραμπούκους της τότε ιστορίας).
Η Χαλκίδα τη μέρα της πορείας τρομοκρατήθηκε (κυριολεκτούμε) από τους μπάτσους μέσα από τη διασπορά ψευδών πληροφοριών για επικείμενη επιδρομή κουκουλοφόρων οι οποίοι έρχονταν, δήθεν, με επτά πούλμαν για να κάψουν την πόλη. Σε ολόκληρη την πόλη το απόγευμα της πορείας πλανιόταν αυτή η είδηση. Βιώναμε κάτι τρελό. Κάποιοι μας έπαιρνα τηλέφωνο να τους πούμε την αλήθεια (με το γνωστό "έελα τώρα, μη με φοβάσαι εμένα, πες μου την αλήθεια), άλλοι μας συμβούλευαν να προσέχουμε. Η αστυνομία σε συνεργασία με δημοσιογράφους, τον πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου, σε τηλεφωνικές επικοινωνίες με καταστηματάρχες, διευθυντές φροντιστηρίων, αλλά και επισκέψεις σε μαγαζιά, διέδιδε την εισβολή των βαρβάρων. Το σχέδιο τους εν μέρει πέτυχε. Πολλά καταστήματα του κέντρου έκλεισαν, όλα τα φροντιστήρια δεν άνοιξαν, αντιπροσωπείες μάζεψαν τα αυτοκίνητα, πολλά σημεία στο κέντρου της πόλης ήταν άδεια από αυτοκίνητα. Φόβος επικρατούσε. Όπου κι αν πήγαινες συζητούσαν το ίδιο πράγμα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και πενήντα άτομα να έρχονταν θα το θεωρούσαμε επιτυχία. Τελικά κατέβηκαν πεντακόσια και περισσότερα ίσως.
Το πανό της πορείας έγραφε: "Η τάξη τους μυρίζει ανθρώπινο αίμα". Φωνάχτηκαν πολλά συνθήματα, αυτό που μας τόνωνε περισσότερο ήταν το "στο δρόμο, στο δρόμο, να σπασουμε τον τρόμο". Επεισόδια δεν έγιναν. Είχαμε εξάλλου προαποφασίσει για ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας. Αυριο θα μοιράσουμε προκηρύξεις στο κέντρο της πόλης. Κάτι ξανασχεδιάζουμε.....
ΜΑΥΡΟ ΠΙΠΕΡΙ 13-12-08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου