Η νεολαία αυτή που έχει βγει στους δρόμους και έχει ισοπεδώσει τα πάντα στο διάβα της είναι η απολιτικ νεολαία που όλοι βρίζαμε για την απάθειά της. Μπορεί πίσω απ’τις πράξεις της να μην υπάρχει κάνένα πολιτικό υπόβαθρο. Όμως παρόλο που η ίδια η πρακτική της δε μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους, οι πράξεις τους είναι άκρως πολιτικές απλά δεν έχουν καταφέρει ακόμα να δικαιολογήσουν πολιτικά τις πράξεις τους. Η αγνή, οργισμένη, ειλικρινής και χωρίς οίκτο εναντίωση στο σύστημα αποτελεί αναμφισβήτητα πολιτική πράξη. Γιατί «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω».
Τη στιγμή αυτή θέλουμε να πετύχουμε μια γενίκευση της εξέγερσης. Το θέμα είναι πως θα το επιτύχουμε αυτό. Η κοινωνία τη συγκεκριμένη στιγμή έχει δύο πλευρές. Η πρώτη πλευρά εξεγείρεται και ζητάει κάτι διαφορετικό,ζητάει ζωή, απαιτεί και παίρνει ζωή. Η άλλη πλευρά, η πλειοψηφία, η οποία είναι ακόμα στον καναπέ, μπροστά στην τηλεόραση τρέφει το μυαλό της με δηλητήριο περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η τελεύταί ομάδα ανρθρώπων λοιπόν, δεν πρόκειται να βγει στο δρόμο γιατί διατηρεί την κανονικότητά της, διατηρεί τα δεσμά της ακόμα και αυτή τη στιγμή της εξέγερσης. Και αυτό γίνεται μέσω της εργασίας. Απ’τη στιγμή που υπάρχει αυτό το 8ωρο που θα κρατήσει τον άνθρωπο σε ένα γραφείο και θα τον παραπέμψει μετά κουρασμένο σε ένα καναπέ να γίνει αναλώσιμο προιόν της εξουσίας και των ΜΜΕ η γενίκευση δε θα ρθει ποτέ. Ακόμα εμείς οι ίδιοι φεύγουμε για να πάμε στη δουλειά μας και για να ξαναγυρίσουμε πάλι πίσω στον αγώνα. Η εργασία λοιπόν. Αυτή αποτελεί το μέγιστο κατασταλτικό παράγοντα του συστήματος αυτού.Το δομικό του λίθο. Και αυτό συμβαίνει γιατί συνδέεται με την παραγωγή.
κάτοικος ασοεε
english translation
Some scattered thoughts out of the eternal sunshine of a pure mind.
During the last days, we are experiencing a revolt. It is a revolt that has surpassed us, through many levels. We were not ready for this. Nobody else was. The question of the matter is what exactly one can do at the specific moment. For all the people who were a part of the resistance before the last Saturday events, the time for direct action has come. Many people amongst us, who have experienced a tremendous amount of time in taking part in assemblies and discussions, always dreamed a different world. It is a kind of a world that we presented through our actions and our political addresses, summarizing it through our propositions for society. Therefore, the time has come for us, to manifest these political propositions through the maximum degree of our abilities. The revolt happens right now, and everything is taking shape dynamically. It might not portray the exact characteristics that we desire but action is obligatory. Nonetheless, neither the society before this revolt was of a desired form, however we acted upon it.
This revolting youth of the streets, smashing down everything on its path, was some time ago the "apolitical" one that we accused for apathy. It may be the case that under its actions there isn't any political background. Even though we don't fully agree with its practices, they are essentially political, though not yet able to fully support a political declaration of its existence. Opposing the system in a pure, heated, and unmerciful way is undeniably a political action. Thus the axiom "Dear Society: I am an image of you, and I am like you".
At the moment we wish to expand the revolt. The matter of fact is how we are going to manifest this desire. At this time, society is divided into 2 parts. A part which revolts, demands for something different, demands life itself and actually takes it. The other side (the majority), still watches T.V. from the couch, and poisons its mind like never before. Consequently, the latter category is not going to take on the streets, because it preserves its normativity, and keeps itself prisoned even during this rebellion. This ensues through labour. There is an 8-hour labour period per day, and as long as it exists, it will chain people on a desk, and push them afterwards -exhausted- on a sofa, so that they can become a consumable product of the Mass Media and the Authority, keeping the expansion of the revolt out of the question. Even ourselves, we leave to go to work and we return back to the struggle.
Labour. It is the system's most oppressing factor. It is the fundamental rock. And that is, because it is bonded and attached with the Production.
ASOEE Resident.
spanish translation
En estos días todos vivimos una sublevación. Una sublevación que nos
ha superado en muchos sentidos. No estábamos preparados para esto.
Nadie lo estaba. La cuestión es qué haces en este concreto momento.
Para todas las personas que llevaban a cabo formas de resistencia ya
antes de la fecha del pasado sábado ha llegado la hora de actuar de
forma inmediata. Muchos de nosotros hemos derrochado interminables
horas de nuestras vidas en asambleas y charlas, visualizábamos desde
antaño otro mundo. Este mundo lo presentábamos a través de nuestras
acciones y de nuestro discruso político y lo resumíamos en nuestras
propuestas hacia la sociedad. Ha llegado la hora de hacer realidad
estas propuestas, en tanto en cuanto es posible. La sublevación está
ocurriendo ahora, las cosas toman forma de forma dinámica. Puede que
no tenga exactamente las características que queremos pero tenemos que
actuar. En cualquier caso tampoco la sociedad previa a la sublevación
tenía la forma que queríamos. Y sin embargo actuábamos.
Esta juventud que ha salido a las calles y que ha echado por tierra
todo a su paso, es la juventud apolitizada que todos insultábamos por
su apatía. Puede que tras sus acciones no exista ningún trasfondo
político. Pero a pesar de que no estamos completamente de acuerdo con
sus prácticas, sus acciones son extremamente políticas; simplemente no
han conseguido todavía justificarlas políticamente. El enfrentamiento
puro, rabioso, sincero y sin compasión al sistema es sin lugar a
dudas, una acción política. Porque "imagen tuya soy sociedad y a ti me
parezco".
En este momento queremos conseguir la generalización de la revuelta.
El tema es cómo lo conseguiremos. La sociedad, en este concreto
momento, la componen dos partes. La primera se subleva y pide algo
diferente, pide vida, demanda y toma la vida. La otra, la mayoritaria,
que está todavía sentada en el sofá, enfrente de la televisión,
alimenta su mente con más veneno que nunca. Este último grupo de
personas no va a salir a la calle porque mantiene su normalidad,
mantiene sus cadenas incluso en estos momentos de sublevación. Y esto
sucede mediante el trabajo. Desde el momento en que existen las ocho
horas que mantienen a las personas en los despachos y las dirigen
después, cansadas, a un sofá para convertirse en un producto
consumible del poder y de los medios de comunicación, la
generalización no llegará nunca. Incluso nosotros mismos marchamos a
nuestros trabajos para regresar después a la lucha. Así que el
trabajo... Este constituye el supremo factor represivo de este
sistema. Su piedra angular. Y esto sucede porque está conectado con la
producción.
Habitante de la Facultad de Económicas (ASOEE)
french translation
Des réflexions dissiminées de l’ensoleillement éternel d’un esprit impeccable
Ces derniers jours, nous vivons une révolte. Cette révolte nous a dépassé et ce pour plusieurs raisons. Nous n’y étions pas préparés. Personne ne l’était. Le problème essentiel est de savoir exactement ce que l’on peut faire dans ce moment important. Pour toutes les personnes qui résistaent déjà avant les évènements de samedi dernier, l’heure de l’action directe semblqit venue. Beaucoup parmi nous ont vécu des moments excitants en prenant part aux assemblées et discussions diverses et ont toujours revé d’un monde différent. Le monde que nous voulons a ses prémisses dans nos actions et nos interventions politiques ; il se résume dans nos propositions politiques.
Le temps est venu, selon nous, de mettre en pratique ces propositions. La révolte généralisée a lieu ici et maintenant et toutes nos propositions semblent prendre forme maintenant. Toutes les caractéristiques que nous imaginons être celles d’une révolte correcte peuvent ne pas être réunies, néanmoins, nous ne pouvons pas rester indifférents. La société dans laquelle nous vivons n’est pas désirable et nous continuons donc d’agir sur elle.
La jeunesse révoltée dans les rue, brisant tout sur leur passage, était, il y a peu encore, « apolique » et accusée d’apathie. Il n’y a peut être rien de politique sous ces actions. Même si nous ne sommes pas entièrement d’accord avec ces pratiques, elles sont essentiellement politiques et ce malgré leur incapacité présente à assumer une déclaration politique d’existence. S’opposer frontalement et sans pitié au système est indéniablement une action poilitique.De là l’axiome : « Chère société : je suis à ton image ; je suis comme toi ».
Nous souhaitons désormais répandre la révolte. Toute la question reste de savoir comment manifester ce désir. La société est aujourd’hui divisée en deu camps : l’un se révolte désire et prend par lui-même quelque chose de différent ; l’autre, qui est majoritaire, regarde la télévision et avilie son âme sur un canapé. Ce camp ne sortira pas dans les rues et restera prisonnier de la normalité durant toute la révolte. Cet enfermement dans la normalité quotidienne passe essentiellement par le travail.
Tant qu’éxiste cet asservissement quotidien de huit heures passées derrière un bureau et compensé par des heures de léthargie sur un canapé, la majorité restera une marchandise modelée par les media et l’autorité, les empêchant d’étendre la révolte actuelle. Nous-mêmes continuons de travailler avant de retourner au combat.
Le travail. Il s’agit de l’institution la plus oppressante du vieux monde ; la pierre d’achoppement sur laquelle bute la révolte actuelle ; et ce à cause de ses liens ténus avec la production.
Des occupants d’ASOEE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου