Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Μέιλ που λάβαμε...

Τα περιστατικά που ζήσαμε όλοι αυτές τις μέρες αναρίθμητα....Τόσα που και να θέλει κανείς να τα αφηγηθεί ή να τα περιγράψει, σίγουρα δεν θα τα καταφέρει....
Η αφορμή όργισε, αλλά δεν εξέπληξε κανέναν μας....
23 χρόνια μετά την ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ του Μ. Καλτεζά απο το μπάτσο Μελίστα με μια σφαίρα στο κεφάλι, το όνομα ενός ακόμη 15χρονου προστίθεται στην λίστα των εγκλημάτων του κράτους και των έμμισθων δολοφόνων του. Με μια σφαίρα στην καρδιά, το κράτος σκοτώνει ένα μικρό παιδί στα Εξάρχεια, αλλά παράλληλα οπλίζει τις καρδιές όλων με μίσος και τα χέρια χιλιάδων κόσμου με πέτρες που στρέφονται εναντίον του...
Αυτό που ακολουθεί δεν μπορει ούτε το ίδιο να το φανταστεί....
Με χιλιάδες κόσμου αυθόρμητα να ξεχύνονται στους δρόμους, οργισμένοι απέναντι στα έμμισθα κοπρόσκυλα των ΜΑΤ και κάθε είδους ένστολου χαφιέ, να συγκρούονται σε όλα τα μήκη και πλάτη, όχι μόνο της Αθήνας αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις απλώνοντας τον αέρα της εξέγερσης σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, με ιδρύματα να τελούν υπο κατάληψη και με με κόσμο κάθε ηλικίας, να τίθονται αντιμέτωποι με τις μονάδες του κράτους, με άμεσα καλέσματα για δράσεις σε όλη την επικράτεια και με τα μπατσόσκυλα να μήν μπορούν να αντιληφθούν αυτό που συμβαίνει γύρω τους, η λαική οργή μετουσιώνεται σε ένα εξεγερτικό κύμα που σπάει τα σύνορα και μεταφέρει το μήνυμα της σύγκρουσης σχεδόν πάνω απο όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο.
Με χιλιάδες παιδιά, συνομήλικα του μικρού θύματος να συγκρούονται καθημερινά στους δρόμους, με δεκάδες επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και επιθέσεις ενάντια σε σύμβολα του καπιταλισμού και της πλουτοκρατίας (επιθέσεις σε τράπεζες, κρατικά κτίρια, πολυεθνικές, αλυσίδες καταστημάτων γνωστών και μη εξερεταίων,εκμεταλλευτών όχι απλά των ίδιων τους των εργατών αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας) η σύγκρουση πιά αγριεύει κάνοντας σε όλους σαφές πια, ότι ο κόσμος χρειαζόταν μια σπίθα απλά για να ξεχειλίσει το ποτήρι της λαικής οργής.
Μια οργής απέναντι στο κράτος και τους εξουσιαστές για όλα αυτά που φρόντισαν οι ίδιοι να μας σημαδεύουν τις ζωές. Μιας οργής για τις κρατικές δολοφονίες, για τον παραγκωνισμό χιλιάδων νεολαίων, για τους βασανισμούς ντόπιων και μεταναστών σε οικεία Α.Τ, και για όλα όσα για χρόνια ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος πρωτοστατεί.
Μια οργή που σπάει τα στενά και εύθραυστα σύνορα της όποιας χώρας και συγκινεί νεολαίους και χιλιάδες κόσμο σε όλη την Ευρώπη. Απο την Βαρεκλώνη και την Μαδρίτη μέχρι την Μπολόνια και την Κοπεγχάγη. Απο το Ζάγκρεμπ και την Ισταμπούλ, μέχρι το Μπουένος Άϊρες, την Γλασκώβη, το Αμβούργο και το Λονδίνο, φτάνουν συνεχώς μηνύματα αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στο βυθισμένο στη λάσπη κράτος και τους εκπροσώπους του.....
Αυτές οι μέρες που πέρασαν αλλά και αυτές που έρχονται, μιας και όλα τώρα ξεκίνησαν και τίποτα δεν έχει τελειώσει, μας δίδαξαν ακόμα και τους ίδιους πολλά...Μας γέμισαν με συναισθήματα, όπως μόνο οι στιγμές στον δρόμο ξέρουν να το κάνουν...Βλέποντας παιδιά και γέρους, απλό κόσμο και συντρόφους, όλους μαζί δίπλα στο ίδιο οδόφραγμα, να φωνάζουμε τα ίδια συνθήματα, πράττοντας το ίδιο επιθετικά, δεν μπορείς παρα να νοιώσεις ρίγος....
Για τους υπόλοιπους αστούς των καναπέδων και των δελτίων ειδήσεων, δεν έχουμε να ασχοληθούμε. Τους αφήνουμε στην μοίρα τους και την μιζέρια τους. Ίσως όταν οι μπάστοι σκοτώσουν τα παιδιά τους...Να αρχίσουνε να βγαίνουνε απο τα τσιμεντόκλουβα τους....
Αποδείξαμε πολλά αυτές τις μέρες και θα αποδείξουμε ακόμα περισσότερα τόσο στους εχθρούς μας αλλά ακόμα στους ίδιους μας τους εαυτούς....

ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ


ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΛΙΒΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

(Α)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ανάσταση ενός αναρχικού

Ν. Λυγερός

- Γιατί πέθανες;
- Έπρεπε να θυσιαστώ.
- Για ποιο λόγο;
- Για σας.
- Ένας αναρχικός κοιτάζει μόνο τον εαυτό του.
- Ποιος το λέει αυτό;
- Η κοινωνία!
- Κι από πότε την πιστεύεις;
- Δεν την πιστεύω, είναι ο νόμος.
- Ο νόμος δεν είναι άδικος...
- Τι θέλεις να πεις;
- Είναι ανθρώπινος.
- Ανοησίες.
- Όπως ο αλτρουισμός;
- Τι εννοείς;
- Η κοινωνία θεωρεί τον αναρχισμό και τον αλτρουισμό ανούσιους.
- Ανούσιους ή επικίνδυνους;
- Είναι το επόμενο στάδιο.
- Και ποιος είναι ο στόχος της;
- Ο ανθρωπισμός!
- Γι’ αυτό αναστήθηκες;
- Δεν υπήρχε άλλος λόγος.
- Και τώρα τι θα κάνεις;
- Θα δημιουργήσουμε το μέλλον.
- Μα, αυτό είναι αδύνατο!
- Γι’ αυτό θα το κάνουμε.
- Μα, είναι απαγορευμένο!
- Απαγορεύεται η απαγόρευση.
- Στο μέλλον τότε!

Ανώνυμος είπε...

mprabo re syntrofoi
poly kalo keimeno !