Μέιλ που λάβαμε...

Πάντα ήθελα να γράψω κείμενα και δεν μπορούσα. Πάντα ήταν λίγο η οργή λίγο η
ευαισθησία και όλα αυτά μαζί μπερδεύονταν. Μου κατέβαιναν πολλά στο κεφάλι
και τα έκανα σκατά στο χαρτί. Γι' αυτό δεν γράφω κείμενο απλά μοιράζομαι αυτό
που ένοιωσα σήμερα. Φύγαμε απο ασοεε γιατί μάθαμε ότι έγινε πέσιμο στο τμήμα
στην Πετρούπολη. Καλούσε ο συνασπισμός και κάποιοι μαθητές ξέφυγαν απο
το “προβλεπόμενο” και επιτέθηκαν. Όταν φτάσαμε εκεί είχαν κρύψει τους χακί
μέσα και έξω ήταν οι μπλέδες. Δημόσιες σχέσεις με τους μπάτσους και
επιχειρήματα για το τι πρέπει να κάνουμε και ο νόμος θα κάνει τη δουλεία του
και άλλες μαλακίες. Εκεί και οι θεία, ο θείος και η ξαδέρφη. Πολλοί γνωστοί
μου επίσης. Εμετικό... 1 πρόσφατος νεκρός, εκατοντάδες ξυλοκοπημένοι,
συνέχιση των πυροβολισμών, συλληφθέντες χημικά. Δεν ξέρω τι με έποιασε και
χωρίς να καν να δω αν έχουν έρθει όλοι οι σύντροφοι, χωρίς να το σκεφτώ με
έποιασε ένα ξέσπασμα. Άρχιζα να φωνάζω σ' αυτούς που μιλήσουν με τον μπάτσο
και να τους λέω ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, αυτός κάτι πήγε να πει άρχισα να
φωνάζω περισσότερο για τους νέκρους για τη δημοκρατίς τους και έφυγα. Με
έποιασε η θεία να μου πει για το αύριο. Για το αύριο ακούτε; Εμείς βγάζουμε
τα λυσακά μας για να φτιάξουμε το αύριο και ήρθε να μου πει αυτή που λίγο
μετά έλεγε “εγώ φοβάμαι μη το χρεωθούμε πολιτικά” για το αύριο. Κάποια στιγμή
απο την ένταση με έπιασαν τα κλάματα. Ωστόσο είχαν ήρθαν και οι άλλοι. Οι
σύντροφοι μου. Εγώ έτρεμα. Εδώ μεγάλωσα και αυτοί είναι δολοφόνοι. Αύριο
μπορεί να είμαι εγώ. Η αδερφή ή ο ξάδερφός μου. Η θεία μου έλεγε και τι
βγαίνει με τις μολότοφ και ότι έπρεπε να κάνουμε καθιστική διαμαρτυρία στη
βουλή. Όταν την ρώτησα αν ήταν η κόρη της η νεκρή μου έιπε ότι τότε θα
γινόταν καμικάζι. Τώρα γιατί όχι; Όχι να γίνει καμικάζι αλλά να διώξει τους
δολοφόνους. Επειδή αυτό είναι παιδί άλλης μάνας; Έπρεπε να ξέρει η θεία ότι
και εγώ παιδί άλλης μάνας είμαι και όχι δικό της. Ο θάνατος μου λοιπόν θα
είναι μια καθιστική διαμαρτυρία. Αν και η μάνα μου σκέφτετε το ίδιο τότε ο
θάνατος μου θα έχει έναν καμικάζι και μια καθιστική διαμαρτυρία. Χαίρομαι που
δεν είμαι τα ίδια σκατά με τέτοιους ανθρώπους. Με ανθρώπους που ακόμα και
αυτό, αυτό το ελάχιστο , το να κυνηγήσουν τους υποψήφιους δολοφόνους των
παιδιών τους, όχι να άλλαξουν τον κόσμο. Μόνο αυτό. Το μετράνε βάση το
πολιτικό κόστος. Με ανθρώπους που δεν φοβούνται απλά αλλά προσπαθούν να
πείσουν και αυτούς που νικάν τον φόβο τους να καθήσουν. Ο μεγαλύτερός μου
φόβος δεν είναι μην φάω ξύλο, ούτε μήπως συλληφθώ αλλά μην γίνω έτσι. Μην
γίνω σαν αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουν γύρω τους τα παιδιά τους να
πεθαίνουν, που βλέπουν τους ίδιους να πεινάνε, που βλέπουν να ξυλοκοπούντε
ανύμποροι και να βγάζουν κάποιοι λεφτά απο την δυστυχία την δικιά τους αλλά
και όλων μας και να τους αρκεί που έχουν τηλεόραση και καλό συναγερμό στο
σπίτι. Πως στο διάολο πιστεύουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο; Τόσα χρόνια
ψηφίζουν, καταίβουν σε ειρηνικές διαμαρτυρίες, κάνουν μηνύσεις, δουλεύουνε
σαν τα σκυλιά απλά για να τρώνε και δεν βλέπουν ότι δεν αλλάζουν τίποτα; Τους
σκοτώνουν τώρα. Τι άλλο θέλουν; Να πάνε στο διάολο. Είναι το ίδιο συνένοχοι.
Όταν δίπλα σου κάποιος κρατάει όπλο και σημαδεύει ένα παιδί αν εσύ δεν
εμποδίσεις αυτών με το όπλο τόσο είσαι συνένοχος στο θάνατο του. Όταν δίπλα
σου βλέπεις να πεινάνε, να ζητιανεύουν, να πετιούντε οικογένειες στο δρόμο
απο τις τράπεζες, να φυλακίζοντε και εσύ απλά τους κοιτάς είσαι υποψήφιο θύμα
και συνένοχος. Ο δολοφόνος σκοτώνει και τους μάρτυρες (ή τους κάνει σκλάβους
του;;;). Εμείς αλλάζουμε τον κόσμο. Και εαν αποτύχουμε τουλάχιστον
προσπαθήσαμε. Σίγουρα όμως θα έχουμε αλλάξει τον εαυτό μας. Αυτοί απλά
γεννήθηκαν. Απλά θα πεθάνουν μια μέρα. Εμείς τουλάχιστον θα έχουμε ζήσει.
Θα τους γονατίσουμε.
Με δάκρυα στα μάτια. Γιατί εμείς ξέρουμε και κλαίμε και χωρίς δακρυγόνα.
Αυτές οι μερές ήταν του Αλέξη. Αυτές οι μέρες είναι ολονών.

Υ.Γ: Θα γύριζα αυτά που έγραψα να τα ξανα διαβάσω αλλά πιο πολύ ήθελα να κάνω
μια κατάθεση ψυχής στους συντρόφους που τώρα ξαγρυπνούν εκεί. Αν λοιπόν
αρχίσω να το διορθώνω μάλλον δεν θα σας στείλω ποτέ τίποτα γιατί στα κείμενα
δεν τα καταφέρνω.