Πήραμε μέιλ

Κάθε μέρα δολοφονούν την αξιοπρέπειά μας. Κάθε μέρα απαξιώνουν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας.
Κι όταν η νύχτα γίνεται μέρα όλους μας ονομάζουν κουκουλοφόρους, κι όταν οι φωνές μας φτάνουν επιτέλους
στα αφτιά τους, όλοι γινόμαστε εμπρηστές.

Το πρόβλημα πλέον εχει φανερά (όπως φυσικά και παλιότερα) μεταφερθεί από τον πραγματικό κοινωνικό χώρο
σε ένα εικονικό και προκατασκευασμένο δημιούργημα το οποίο πλάθουν περίτεχνα οι μεταφραστές και οι ντελάληδες
της επικαιρότητας.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν, κι ας κοιτάξουμε την αλήθεια στα μάτια, κι ας ψάξουμε τρόπους για να ξεφύγουμε, έστω και
προσωρινά αν γίνεται από τη βιοπολιτική της εξουσίας (όπως σωστά την είχε ορίσει κάποτε ο Foucault). Γιατί η εξουσία
δεν εμφανίζεται στους λαούς μόνο με τη μορφή της εκάστοτε κυβέρνησης, ή μ' αυτή της κρατικής βίας, η πραγματική εξουσία
και ο ολοκληρωτισμός πραγματώνονται μέσα από τις πιο δυνατές και πιο έντονα διατυπωμένες κοινωνικές αντιλήψεις, ή αλλιώς
τις αντιλήψεις της μάζας, του όχλου, του συνόλου, του κανονικού ανθρώπου.

Η κοινωνία σα θεσμός, οι ίδιες της οι ρίζες, στηρίζονται, ποτίζονται και τρέφονται από τον κανονικό άνθρωπο, από τον άνθρωπο
του μέσου όρου, από τον προβλεπόμενο πολίτη, από αυτόν τον πολίτη που δεν πρόκειται να παρουσιάσει καμία έκπληξη στο κράτος.
Η κοινωνία σα θεσμός βασίζεται στο μίσος που ο ίδιος ο άνθρωπος τρέφει για τον εαυτό του (για τα ζωώδη ένστικτά του, για τις
απρόβλεπτες και κατ' επέκταση επικίνδυνες αντιδράσεις του).

Είναι ουσιαστικής σημασίας τελικά η εβδομάδα αυτή και όποιες ακολουθήσουν να μη γίνουν (όχι άλλο τουλάχιστον) τροφή για τα θηρία,
η ένταση, ο δυναμισμός, ο χαρακτήρας της να μη χαθεί σε μεταφραστικά αδιέξοδα και σε ερμηνίες που στοχεύουν
στην περεταίρω αποχαύνωση της κοινωνίας.
Πρέπει το μήνυμα να είναι σαφές και οι μεταφραστές αυτού να μη μπορέσουν να εκμεταλλευτούν κανένα επικοινωνιακό κενό για να
παραπλανήσουν το ευκόλως παραπλανήσιμο κοινωνικό σύνολο.

Ζούμε σ' αυτή την κοινωνία και τη γνωρίζουμε πολλές φορές μέσα από τα κρύα και στρατευμένα βλέμματα των μεταφραστών, αν-αλητών της.
Δεν υπάρχει καμία σιγουριά για τους τρόπους που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως θα πετύχουμε,
αλλά το θαύμα της γέννησης της συλλογικής συνείδησης φέτος τα χριστούγεννα δεν πρέπει να περάσει στα τοπικά νέα σαν οτιδήποτε άλλο από αυτό
που είναι.