Κάθομαι και διαβάζω τα άρθρα, τα νέα τα δικά σας και όσων δημοσιευούν στο blog. Μαθαίνω που γίνονται πορείες, ακούω τους διαδηλωτές στους δρόμους, τους μαθητές, τους εργάτες και μου 'ρχέται να φύγω από τη δουλειά και να πάω στη διαδήλωση μα δεν το κάνω. Είναι στιγμές που θέλω να βγω έξω και να τα σπάσω όλα πάλι όμως δεν κάνω τίποτα. Φεύγω από τη μια δουλειά και πάω στην άλλη και δεν τολμάω ούτε για μια μέρα να πω Δεν θα πάω, σήμερα θα πάω στην πορεία.
Σκέφτομαι μόνο λόγια είμαι. Από πράξεις, ΜΗΔΕΝ. Από την άλλη, πρέπει να πληρώσω το νοίκι, τους λογαριασμούς, το πετρέλαιο και χίλια δύο άλλα. Είμαι φυλακισμένη σε πραγματικές η ψευτικές ανάγκες; Ειλίκρινα, δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πάντως πως δεν ρισκάρω τίποτα.
Σας θαυμάζω για τα όνειρα και κυρίως για τις προσπάθειες σας για μια ριζική αλλάγη. Μην εγκαταλείψετε τα όνειρα σας. Δεν ξέρω αν θεωρείτε δίπλα σας ανθρώπους σαν εμένα. Εγώ θέλω να πιστεύω πως είμαι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Δυστυχως καπως ετσι κι εγω...
Μια βολτα εκανα απο την καταληψη της Νομικης οπου εκανε συνελευση η ΑΣΟΕΕ συνομιλησα με πολλους συντροφους,ανενταχτους και μη και μετα πηρα το δρομο της επιστροφης με μια πικρη γευση οταν παρεδωσα τα "οπλα"...
Δεν εχω ορεξη για τιποτα!
Σκεφτομαι αυτους που δινουν τη μαχη καθε μερα και ντρεπομαι για την παθητικοτητα μου...
Μονη μου "προικα" η ελευθερια της σκεψης!
Κι αυτο χαρις σε εκεινους που αντιστεκονται...
Βασιλης (Πρωην ΑΣΟΟΕιτης)
Δημοσίευση σχολίου